Rachel heeft een prijzige kerststal naast haar bed
Rachel: Een bezoekje aan het Londense warenhuis Liberty staat garant voor bakken kerstsfeer. En dat bijna alles gierend onbetaalbaar is, maakt me niet uit; ook zonder budget word ik hier heel blij. Vooral vorig jaar op de meubelafdeling.
Bij ons thuis heette het ‘het Turkse tafeltje’; een smal hoog bijzettafeltje met zes poten en een zeshoekig blad, ingelegd met ebbenhout en parelmoer. Soms stond hij in de gang, soms in de woonkamer met een plant er op en als kind promoveerde ik ‘m in december graag tot kerststal. Mijn redenering was dat de architectuur in Bethlehem waarschijnlijk veel moest hebben weggehad van dat tafeltje met het vaag Midden-Oosterse voorkomen. En in de kerstscenario’s die ik naspeelde ontving Maria haar kraamvisite onder dat tafeltje, tussen de hoge poten met zijn Moorse spitsboogjes en wybertjesmozaïek.
Ergens in de jaren tachtig belandde het inmiddels intens onmodieuze tafeltje op zolder, en daar stond hij tot ik mijn moeder een paar jaar geleden vroeg of ik ‘m misschien mocht hebben. En zo kwam hij bij mij thuis naast mijn bed te staan; het Turkse tafeltje was een beetje gehavend en miste wat stukjes parelmoer, maar ach, als nachtkastje deed hij het prima. Groot genoeg voor een stapeltje boeken, mijn telefoon en een kopje thee.
Bij Liberty kraken de oude houten trappen zo lekker
En toen liep ik vorig jaar december binnen bij mijn een van mijn favoriete Londense warenhuizen: Liberty. De kerstgekte was zo’n beetje op z’n hoogtepunt. Op de begane grond waren de sjaals in de pre-Christmas sale nog steeds onbetaalbaar. Op de eerste verdieping durfde ik niet eens op de prijskaartjes te kijken. Op de tweede trouwens ook niet. Ik ga bij Liberty vooral naar binnen omdat het gebouw zo mooi is en de oude houten trappen zo lekker kraken. En om even te gaan kijken op de beroemde stoffenafdeling met William Morris Arts & Crafts-prints. Voor de volledigheid liep ik ook nog maar even naar de bovenste verdieping: een soort oosterse bazaar met opgerolde handgeknoopte tapijten, oriëntaalse lantaarns en… hee…. mijn kerststal. Daar stond een kopie van het Turkse tafeltje. Deze was misschien een slagje kleiner dan die van mij, en miste iets minder parelmoeren wybertjes, maar verder konden het broers zijn. Het enige grote verschil dat ik kon zien was dat aan dit exemplaar een prijskaartje hing van dik duizend euro.
Er staat kortom best een dure ‘kerststal’ naast mijn bed. Tegenwoordig zet ik mijn kopje thee dus maar op een onderzettertje.
Rachel Lancashire is zo Nederlands als een broodje kroket. Haar belangrijkste talenten zijn: de kaart van de London Underground uit haar hoofd kennen, thee met melk drinken en stiekem verliefd zijn op Prince Harry.
Fotografie: Rachel Lancashire, Liberty
