Het was of een beugel of botox
Toen ik tegen de vijftig liep ging het me storen. Als kind had ik er al last van en voor mijn gevoel werd het steeds erger. Het was nu of nooit…
Een paar jaar geleden begon het me op te vallen. Zeker als ik foto’s van mezelf terugzag stoorde het me. Mijn tanden stonden scheef. Te weinig voor een ander om het echt te zien. Te veel voor mezelf om nog voluit te lachen.
Nu had ik als kind al tanden die schots en scheef stonden. Na vier jaar met een blokbeugel was mijn gebit op mijn dertiende prima. Maar in de loop der tijd wurmde een van mijn voortanden zich uit het rijtje en was ik op mijn vijfendertigste weer aan de beurt. Met slotjes dit keer. Man, man, man, wat een gepiel was dat om het schoon te houden. En wat deed het me toch zeer als er na een maand een nieuw draadje op moest. Maar goed, na een half jaar was het klaar en kreeg ik een nachtbeugel. Die een paar maanden later vakkundig door een van mijn kinderen doormidden werd getrokken.
Godzijdank bleven mijn tanden daarna jaren in het gelid staan, tot ik de vijftig in zicht kreeg. Opnieuw gerommel in het rijtje. De tandarts had al eens voorzichtig geopperd om de boel weer recht te laten zetten, maar ik stak mijn kop in het zand toen ik hoorde wat dat ging kosten. Maar toen ze me vorig jaar zei dat mijn kiezen nu ook gingen schuiven en dat dat schade aan mijn gebit zou betekenen zat ik opeens rechtop in de behandelstoel. In de verte gloorden dus toch weer rechte tandjes?
Nu hoor ik je denken: ‘Midlifecrisis? Wat een gezeur zeg.’ Dat kan best, maar ik vond het niet fijn. De een koopt een grotere boezem, de ander doet een prikje botox, en ik? Ik nam toch weer beugel.
Sinds een half jaar draag ik dus een onzichtbaar bitje. Koningin Máxima had het ook. Nou, ik kan je vertellen, het werkt als een trein. Je ziet er echt helemaal niks van. Nadeel is wel dat ik slis als een malle, dat dan weer wel. Maar ik ben op mijn eenenvijftigste superblij met mijn nieuwe gebit. Midlifecrisis of niet, daar kan voor mij geen botox of nieuwe boezem tegenop.
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
