Franska.nl

Het perfecte social-media plaatje

Het klopt wat Linda de Mol deze maand in haar editorial schrijft; tijdens de vakantieperiode worden meer dan ooit de perfecte plaatjes gedeeld.

 

 

 

Op Facebook en Insta of via WhatsApp. Want, beste vrienden, kennissen en vage volgers; zie ons toch vooral gelukkig zijn en het gezellig hebben. Dat daar vijftig of vijfhonderd foto’s aan vooraf zijn gegaan en een miljoen filters overheen zijn getrokken, doet niet ter zake. En dat twee minuten na het posten de hel weer losbarst in een fucking vochtige tent, snikhete caravan of smerige hotelkamer, weet toch niemand.

 

Zie ons shinen

Wat ik wel weet is dat deze te-mooi-om-waar-te-zijn-kiekjes menigeen en thuisblijver onzeker maakt. Omdat zij nu eenmaal niet in een happy situatie verkeren. Vanwege een ongelukkig huwelijk, geldgebrek, de zorg om ouders, ziekte of andere ellende. Dan is het nog wranger om dat godvergeten knappe koppel, innig omarmd, op het strand te zien shinen. Met op de achtergrond een zonsondergang van heb ik jou daar. Terwijl jij de afwas staat te doen in een druilerig Nederland met een paar verveelde bankhangers op de achtergrond.

 

Stiekem jaloers

Maar, niets is wat het lijkt. Althans, dat houd ik mezelf altijd voor ogen als (ook) ik verlekkerd en met gezonde jaloezie de ‘Charlotte’s, Johan’s en hun Sterre’s en Duuk’s zie voorbijkomen. In een prachtig oord waar het hen aan niets lijkt te ontbreken.

 

Niet klagen

Bij mij was en is het (deels nog steeds) absoluut geen hosanna. Gezondheidsproblemen, persoonlijke shit, verlies van dierbaren en verdriet voerden de laatste jaren de hoofdtoon. Dat hoort bij het leven, niemand ontkomt eraan. En ik wil ook zeker niet klagen, want het kan altijd erger. Maar ieder voelt het zijne en het hare. Het is maar hoe je ermee omgaat.

 

Motto ouders

Wat je hebt meegekregen van je vader en moeder speelt daarbij vast een grote rol. Denk ik. Mijn ouders waren nog van de ouderwetse stempel en konden bijzonder goed relativeren. Wil het niet linksom, dan maar rechtsom. Dat was hun motto. En opa, die bij ons inwoonde, zei altijd: ‘Wanneer je alle kruizen op een hoop gooit, dan pak je uiteindelijk je eigen kruisje er weer vanaf.’ Ik denk daar nog vaak aan en hier houd ik me ook dikwijls aan vast. Als het even niet gaat.

 

Koekeloeren

Nu snap ik heus wel dat sommige mensen niets liever zouden willen dan ruilen met een ander. Omdat de situatie echt uitzichtloos lijkt. Maar laat je alsjeblieft niet ontmoedigen door het walhalla op social media. Want in werkelijkheid zitten de posters van het ‘geluk’ – na het viral gaan – stoïcijns op hun mobiel te koekeloeren op hoeveel duimpjes en hartjes ze mogen rekenen. Zonder enige, échte gespreksstof. Kortom; laat je niet gek maken. Want niets is wat het lijkt.