Het nieuwe shoppen is doodvermoeiend
Toen ik hoorde dat je weer mag winkelen op afspraak ging bij mij de vlag uit. Dat internetshoppen vind ik namelijk maar ingewikkeld.
Ik koop negen van de tien keer het verkeerde. Het past niet of het staat niet en dan heb ik weer het gedoe van het retour sturen. Moet ik in de rij bij het pakketpunt en daarna op m’n geld wachten. Ik ga wel weer winkelen als het kan, dacht ik.
Nou, van de week was het zover. Ik had een vrije dag en aangezien ik wel zin had in een paar nieuwe kussens op de bank en een vrolijke blouse reserveerde ik een tijdslot bij verschillende zaken. Net als vroeger dus fijn een dagje op stap.
Bij mij in de buurt zit een woonwinkel van 20.000 vierkante meter, dus afstand houden moest daar wel lukken. Maar zul je altijd zien, stonden we allemaal tegelijk op een kluitje naar dezelfde spulletjes te kijken. Ik was nog niet eens halverwege de winkel toen ik de bel al hoorde. Ik had nog 10 minuten, of ik me al naar de kassa wilde begeven. Zo niet relaxed.
Daarna door naar de Zara, waar ik te vroeg aankwam. De winkel was leeg maar ik mocht niet naar binnen, want mijn tijdslot was pas over een half uur. Normaal gesproken sjok ik dan nog even door de Hema voor de wattenschijfjes en de Blokker voor de stofzuigerzakken. Maar dat kon nu niet omdat ik daar geen reservering voor had gemaakt en dan kom je nergens binnen.
Uiteindelijk zocht ik bij de Zara van alles uit, maar toen ik wilde passen bleek dat de paskamers dicht waren. Dus ik zou alles moeten afrekenen en thuis passen en dan weer een tijdslot boeken om te komen ruilen? Ja doei, dan kan ik net zo goed alles vanuit mijn luie stoel bestellen.
Inmiddels was ik bekaf en wel toe aan die luie stoel. Toen ik eenmaal thuiskwam voelde ik me alsof ik een marathon gelopen had. Ik weet het, het is klein leed. Maar dat nieuwe shoppen vind ik dus eigenlijk doodvermoeiend.