Het moederschap zit vol twijfels
Maar toen ik dit met mijn kinderen deed, gaf het me zo’n schok van geluk
Het was niet alleen vanwege de kosten; het leek me vooral ook zo knus om samen met mijn zonen een hotelkamer te delen tijdens ons lange weekend in Parijs.
Zoals wel vaker het geval is met de kamers in deze stad, was het aantal vierkante meters niet heel indrukwekkend. Tussen het eenpersoonsbed en de lit jumeaux paste geen opengeklapte koffer. We lagen als sardines in een blik, vrij strak naast elkaar.
Ik kon me niet herinneren wanneer ik voor het laatst al kletsend met deze twee in slaap was gevallen. Nu had ik de luxe van drie nachten op een rij. Elke nacht lag ik te luisteren naar hun gesnurk en gepruttel, ervan doordrongen dat dit soort nachten misschien wel nooit meer terug zouden komen. Nu de een al dikke verkering heeft en de ander de kansen daarop aanzienlijk aan het vergroten is, lijkt het me dat ze de rest van hun leven eerder met een andere vrouw dan met hun moeder op een hotelkamer zullen doorbrengen. Ik genoot sowieso nogal met volle teugen en extra bewustzijn van dit reisje.
Een half jaar geleden, toen ik in de nieuwsbrief van NS Internationaal las dat de tickets slechts 35 euro zouden zijn dat weekend in november, had ik in een opwelling geboekt voor ons drieën. Het zou het eerste weekend zijn dat de dochter aan de overkant van de oceaan zou rondtrekken. Omdat haar vader dat weekend ook op zakenreis zou zijn, had ik geen zin om in mijn uppie thuis te zitten. Het was de perfecte uitvlucht om eens iets alleen met mijn uithuizige zonen te ondernemen.
Eenmaal in Parijs realiseerde ik me dat het pas hun derde keer in deze stad was. Er viel voor hen nog zoveel te ontdekken. Hun verwondering over zoveel schoonheid was aanstekelijk. We huurden fietsen zodat we in twee dagen het maximale aantal kilometers konden afleggen. We bezochten vier musea, momenten waarop ik vooral mijn middelste zoon, die kunstgeschiedenis als bijvak studeert, bijna zag trippen. Alsof hij een pilletje had geslikt, zo genoot hij van al die vormen en kleuren.
Als we uit eten gingen, kozen de jongens steeds uit bescheidenheid de goedkopere gerechten van de kaart. Als ik tijdens het shoppen snel hun aankopen afrekende, werden ze verlegen.
Toen ik na een uitvoerig bezoek aan de uitverkoop in Le BHV Marais suggereerde weer eens door te gaan, moest ik nog even geduld hebben. De exclusieve geur die ik uit kneiterigheid toch maar terug in het schap had gezet, werd ingepakt door de winkeldame. Cadeau van de jongens, om te bedanken voor het weekend.
Het moederschap zit vol twijfels. De momenten waarop je durft te denken dat je in al die jaren toch redelijk wat goed hebt gedaan, brengen schokjes van geluk teweeg. Dit weekend was zo’n geluksschok.
