Franska.nl

Het leven is een feest sinds Mireille niet meer in de bijstand zit

‘Als ik de keuze had gehad was ik nooit in deze situatie terechtgekomen.’

 

‘De man met wie ik acht jaar samen was geweest en met wie ik twee dochters had gekregen, ging er van de ene op de andere dag vandoor en verdween met de noorderzon. Pas na een half jaar kwam ik erachter waar hij naartoe was verhuisd – en met wie – maar toen ik contact met hem zocht gaf hij me te verstaan dat ik hem nooit meer moest lastigvallen en dat hij mij en de kinderen nooit van zijn leven meer wilde zien.

 

Het was wel duidelijk dat ik er in elk opzicht alleen voor stond. Ons huurhuis moest ik al snel uit omdat er in no time een huurachterstand was en een inkomen had ik niet omdat ik niet werkte. En zo kwam ik in de bijstand en in een appartementje in een achterstandswijk.

 

Dat dit niet is wat ik wilde moge duidelijk zijn. En als ik een keuze had gehad dan had ik alles verkozen boven dit. Maar de waarheid is dat ik geen keuze had. Met het werk dat ik zou kunnen doen – ik heb weinig opleiding gehad en ook weinig tot geen werkervaring – zou ik amper meer verdienen dan bijstandsniveau en de kosten voor kinderopvang waren zo hoog dat ik die zelfs met twee keer bijstandsniveau niet had kunnen ophoesten.

 

Heel vaak heb ik de vraag gekregen waarom ik niet ging werken en heel vaak zat er een ondertoontje in, een stil verwijt omdat het wel ‘lekker makkelijk’ was om niet te werken en mijn ‘handje op te houden’. In de tussentijd wist ik van ellende niet hoe ik de eindjes aan elkaar moest knopen en was ik voor een groot deel afhankelijk van de goedheid van familie en de voedselbank.

 

Alles veranderde toen de kinderen wat groter werden en ze niet meer bij alles wat ik ondernam een oppas nodig hadden. Dat was het moment dat ik besloot om te gaan solliciteren en de regie over mijn leven terug te pakken. Na lang zoeken vond ik een baan als conciërge op een basisschool. Wat ik daar netto aan overhield was precies anderhalf keer bijstand. Wat ik er vooral voor terugkreeg was een volwaardig leven, een doel, zelfstandigheid en een gevoel voor eigenwaarde.

 

In de schoolvakanties ben ik grotendeels vrij. Als ik dan thuis ben met de meisjes is dat een feestje. Maar als ik weer naar mijn werk kan is dat net zo goed een feestje. Het lijkt me logisch dat als ik de keuze had gehad, ik nooit en te nimmer in de bijstand terecht was gekomen. Maar die keuze was er niet en dat geldt helaas voor meer alleenstaande moeders.’

 

 

Mireilles naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.

 

Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.