Het einde van het luxe-warenhuis-tijdperk is in zicht
Ik probeerde het laatst nog eens in de Bijenkorf trouwens, om een broek te vinden.
Toen we in oktober jl. in Berlijn waren wilde mijn man met alle geweld naar het KaDeWe – Kaufhof des Westens. ‘Wat hebben we daar te zoeken? We houden niet eens van warenhuizen.’ Waar het hem om te doen was? De zesde etage! Een walhalla voor gastronomen zoals wij, met vitrines vol met de beste kazen en worsten, vis, marmelades, oliën en olijven, brood en salades – om maar eens wat te noemen. En dan waren er nog die eetbarretjes (Feinschmeckersbars). Beter dan de carpaccio van die zaterdagmiddag gaat carpaccio nooit meer worden. Ook al was het maar omdat we onze handjes mochten dichtknijpen dat het was gelukt om een tafeltje te bemachtigen. Want hier stonden de mensen in de rij en dat was in schril contrast met de rest van het KaDeWe.
Onlangs vroeg KaDeWe faillissement aan en dit warenhuis in niet het enige dat het waarschijnlijk niet gaat redden. Ook in Zurich sluiten de twee meest luxueuze en prestigieuze warenhuizen in het stadscentrum noodgedwongen hun deuren. En voor de Bijenkorf durft ook niemand meer zijn handen in het vuur te steken.
Enerzijds zijn de torenhoge huren de oorzaak van deze malaise. Anderzijds is het verkopen van luxe aan een luxueuze clientèle in het hart van een grote stad eenvoudig niet meer levensvatbaar. Bij de shop-in-shops van de Bijenkorf – Burberry, Cartier, Céline, Dior, Gucci, Hermès, Louis Vuitton, Prada, Salvatore Ferragamo en Tiffany and Co – staan de superrijken der aarde nog steeds wel in de rij voor een tas van 20.000 euro of een paar sneakers van zo’n slordige 800 euro. Maar het is de zogenaamd ‘ambitieuze’ luxemarkt die daaronder zit en die het klantenbestand van het luxe warenhuis vormt, waar de klad in is gekomen.
Ik probeerde het laatst nog eens bij de Bijenkorf, om er een broek te vinden in dit segment, maar het is niet gelukt. Niet omdat er niet genoeg hangt, want het aanbod is er mega. Maar van de merken die me letterlijk of figuurlijk passen is het aanbod veel kleiner dan bij de specifieke brand stores en als je het geduld kunt opbrengen om eerst online wat rond te gaan neuzen, vind je niet zelden dezelfde producten voor veel minder.
Net als in de gemiddelde winkelstraat is het ook in het luxe warenhuis niet meer wat het geweest is. En dat zou zomaar eens zo kunnen blijven.
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
