Het boterhamzakje van de burgemeester

 

 

Gister won de burgemeester van Haarlem de Machiavelliprijs. Ik moest even Wikipedia bezoeken om te informeren of een mens daar wel zo blij mee moet zijn, met zo’n prijs, maar Machiavelli blijkt meer dan de bedenker van ‘verdeel en heers’. 

 

Hij was toneelschrijver, politiek filosoof, diplomaat, militair strateeg en ga zo nog maar eens even door. Die prijs is een paraplu voor eenieder die op een markante wijze heeft bijgedragen aan de communicatie tussen politiek, overheid en burgers.

 

Afijn. Die prijs die gaat naar de burgemeester van Haarlem. Want wat een half jaar heeft deze man achter de rug. Zo bedreigd dat hij al een half jaar lang 24 uur per dag bedreigd wordt. Zijn voorganger vond op een dag zijn auto uitgebrand in de straat. Dat was voor hem het startsein voor zijn pensioen. Het was mooi geweest. Ik zie hem weleens bij de buurtbakker en hoop dat het hem lukt: genieten van zijn oude dag.

 

Jos Wienen ontvangt de cameraploeg van de NOS in zijn statige kantoor. Ik zie hem de trap van het stadhuis oplopen, soepel in de camera kijken en daarna neemt hij plaats achter zijn bureau. Ook statig en groots. Terwijl hij vertelt dat hij al een half jaar in een safehouse slaapt, trekt mijn oog steeds naar linksonder in het scherm. Een banaan zie ik, een flinke sinaasappel en een doorzichtig boterham zakje waar een bruine boterham met kaas op ligt. Er is een hapje uit genomen.

 

Of hij daar met iemand slaapt, ik vind het een vrij onbeleefde vraag van de verslaggever maar hij krijgt antwoord. De burgervader slaapt daar alleen. Ongezellig, maar het went.

 

Mijn blik gaat naar zijn diepbruine, wat droeve ogen en ik kan maar niet stoppen met me afvragen wie dat boterhammetje vanochtend voor hem gesmeerd heeft.

 

 

 

Door: May-Britt Mobach

Afbeelding van May-Britt Mobach