Het bijzonder droeve verhaal achter het lied van Céline Dion
Zou ze of zou ze niet? Dat was de grote vraag die Parijs, en in het verlengde de rest van de wereld, bezighield de afgelopen dagen.
Zou het Céline Dion lukken om op te treden tijdens de openingsceremonie en zo ja, wat zou ze dan zingen? Dat ze iets van Edith Piaf zou zingen, lag in de lijn der verwachtingen. Maar het werd niet “La Vie en Rose” of “Non, je ne regrette rien”. Dion koos voor “Hymne à l’amour” waarmee ze haar liefde voor haar publiek wilde onderstrepen.
De blauwe hemel kan op ons neervallen en de aarde kan uiteenspatten, maar als jij van me houdt, interesseert het me niets. Vrij vertaald. Het geeft Dion kracht die hiermee de afgelopen jaren heeft geworsteld om, gehavend door haar Stiff Person Syndrome, weer terug te komen op dit niveau. Om überhaupt te kunnen lopen, laat staan om in Parijs, op de Eiffeltoren, voor miljoenen kijkers deze performance neer te zetten.
Achter dit liedje gaat, zoals achter eigenlijk het hele leven van Piaf, een diepdroef verhaal schuil. Edith Piaf was von Kopf bis Fuß verliefd geworden op de bokser Marcel Cerdan. Hij, getrouwd en vader van drie kinderen, was volledig in haar ban. Het lied “Hymne à l’Amour” werd twee jaar na hun ontmoeting voor haar geschreven door Marguerite Monnot die hiermee haar woelige liefde probeerde te vangen.
En nu komt het droeve deel. Een maand nadat Piaf dit lied zong in New York, waar ze een tijd optrad, nam Cerdan het vliegtuig uit Parijs om bij haar te kunnen zijn in New York. Het vliegtuig stortte neer en Piaf zou de schok nooit meer te boven komen.
Le ciel bleu sur nous peut s’effondrer
Et la Terre peut bien s’écrouler
Peu m’importe si tu m’aimes
Je me fous du monde entier
Tant qu’l’amour innondera mes matins
Tant qu’mon corps frémira sous tes mains
Peu m’importe les problèmes
Mon amour, puisque tu m’aimes
J’irais jusqu’au bout du monde
Je me ferais teindre en blonde
Si tu me le demandais
J’irais décrocher la Lune
J’irais voler la fortune
Si tu me le demandais
Je renierais ma patrie
Je renierais mes amis
Si tu me le demandais
On peut bien rire de moi
Je ferais n’importe quoi
Si tu me le demandais
Si un jour, la vie t’arrache à moi
Si tu meurs, que tu sois loin de moi
Peu m’importe si tu m’aimes
Car moi je mourrais aussi
Nous aurons pour nous l’éternité
Dans le bleu de toute l’immensité
Dans le ciel, plus de problème
Mon amour, crois-tu qu’on s’aime?
Dieu réunit ceux qui s’aiment
Door: May-Britt Mobach
