Franska.nl

Het bestaat: zij die van protesteren hun beroep hebben gemaakt

Toegegeven dat het een relatief nieuw beroep is, maar toch. Het bestaat!

 

‘Wat doet je moeder eigenlijk?’ vraagt hij als zij hem zal voorstellen aan haar ouders.

 

‘Mijn moeder? Die is beroepsdemonstrant.’

 

‘Huh?’

 

‘Ja echt. Ze laat nou eenmaal graag haar stem horen. Daarom doet ze dat waar ze kan.’

 

‘Haar stem laten horen waartegen dan? Of waarvoor?’

 

‘Voorbeeld,’ zegt ze. ‘Kun je je nog herinneren de hongerende dieren in de Oostvaardersplassen? Dat de grazers bij bosjes dood neervielen in de tijd dat een strenge winter in ons land nog heel gewoon was? Dat de Oostvaardersplassen notabene met de Afrikaanse Serengeti werden vergeleken waar nog nooit een vlok sneeuw is gevallen? Mijn moeder vond dat er wel degelijk moest worden bijgevoerd en dat we die dieren anders niet achter hekken hadden mogen opsluiten. Daar heeft ze zich meer dan eens over laten horen. Zij stond vooraan met hooibalen. Aan die hekken gekluisterd.’

 

Hij mompelt dat hij dat van die dieren een goeie zaak vindt. Maar wat nog meer? Corona natuurlijk. Dat was ook één en al protesteren geblazen. Want die maatregelen, die lockdowns, al die faillissementen, dat gelazer over inentingen. Je reinste politiestaat dreigde het hier te worden. Haar moeder was zowat elk weekend met haar gele hesje onderweg om haar stem te laten horen tegen de dreigende dictatuur. Drukke tijden waren dat. En ja, dan zijn er nu natuurlijk de boerenprotesten. Haar moeder zegt maar zo: ‘Die strijd van de boeren is ook ónze strijd!’

 

Weer die hooibalen, denkt hij. Maar hij houdt zich in, want zij naast hem is vast niet in de stemming voor een flauwe grap. Het is haar bloedje serieus. Zo serieus dat hij bang is dat zij straks ook in een geel hesje de deur uitgaat op zondag.
Maar zo apart is dat heus niet, zegt ze. Beroepsdemonstrant zijn. Daarvan zijn er honderden in Nederland. Een betrekkelijk nieuw beroep inderdaad, dat moet ze met hem eens zijn.

 

Maar toch.

 

Hoewel haar moeder er al wel vanaf 2014 bij is. Weet hij nog die beweging ‘Break the system’? De groep die in de nasleep van de financiële crisis rond 2014 ageerde tegen ‘graaiende bestuurders en bankiers’? Op het hoogtepunt van die beweging waren er zo’n vijfhonderd demonstranten naar het Malieveld in Den Haag gekomen en dat is heus een aanzienlijk aantal.

 

En dat het Den Haag is, dat is geen toeval, nee. Want een beroepsdemonstrant is over het algemeen best een beetje – of heel erg – anti-overheid.

 

‘En verdient dat nou nog wat? Het beroep van demonstrant?’ vraagt hij in de hoop wat lucht in deze conversatie te blazen. Ze zegt dat hij niet zo gek moet doen. Hij denkt bij zichzelf dat zij of all people dat nodig moet zeggen.