Franska.nl

Henk was ervan overtuigd dat zijn vrouw altijd vierkant achter hem stond

‘Totdat ik vastliep in mijn werk en haar écht nodig had.’

 

‘Mijn vrouw en ik hadden de afspraak dat zij de kinderen en het huishouden zou doen, zodat ik me op mijn werk kon focussen. Dat werkte prima zolang er genoeg geld binnenkwam uit de rijschool die ik samen met mijn zakenpartner runde. Als we een extraatje nodig hadden, draaide ik wat meer lessen. Dan smeerde mijn vrouw een lekker boterhammetje extra voor me om mee te nemen en zat ze met een drankje op me te wachten als ik thuiskwam om even bij te komen van de dag. We hadden het goed samen en waren een goed team.

 

Totdat ik na vijftien jaar aan één stuk door rijlessen te hebben gegeven niet meer kon. Door de hele dag naast mijn leerlingen in de auto te zitten, had ik rugklachten gekregen die steeds erger werden en op een dag kon ik niet meer opstaan. Ik kreeg de diagnose ischias en dat betekende voorlopig rust nemen en oefeningen doen, maar even zeker niet meer werken. Ik sliep veel en deed braaf mijn oefeningen, maar ik wilde maar niet opknappen. Naarmate ik langer uit de roulatie was, ging mijn werk me steeds meer tegenstaan. Het voelde alsof ik voor het eerst bewust durfde na te denken over mijn leven en over wat ik zelf nou echt wilde.

 

Daar probeerde ik met mijn vrouw over te praten. Ze zei dat ze me niet begreep en ze vroeg zich meteen hardop af waar we van zouden moeten leven als ik niet gewoon weer terug aan het werk ging en voor brood op de plank zou zorgen – want dat was immers ook de afspraak die we hadden gemaakt. Toen ik haar duidelijk maakte dat een leven van zestig rijlessen in de week er sowieso niet meer in zat omdat ik dat niet meer op kon brengen, stuitte ik op een muur van weerstand. Ik stelde voor dat zij een baantje zou zoeken zodat ik het ook wat rustiger aan kon doen, maar dat zag ze niet zitten. Toen ik voorstelde om dan maar kleiner te gaan wonen – wat makkelijk kon nu de kinderen de deur uit waren – was het huis te klein.

 

Waar het op neerkwam, is dat ze erop stond dat alles bleef zoals het was en dat ze niet bereid was om afstand te doen van haar comfortabele leventje met genoeg geld en heel veel vrije tijd. Ons huwelijk raakte, net als mijn bedrijf, in een crisis en mijn klachten werden alleen maar erger. Toen ik een goede vriend voorstelde dat ik voorlopig in hun vakantiehuisje kon trekken om tot mezelf te komen, maakte ik daar dankbaar gebruik van. Daar in mijn eentje op dat vakantiepark had ik voor het eerst in jaren de tijd om mijn leven eens goed te overdenken. En zo kwam ik tot de conclusie dat ik zo erg teleurgesteld was in mijn vrouw dat ik diep in mijn hart niet meer met haar verder wilde. Ik voelde me alsof ik alleen maar goed genoeg was geweest toen ik haar alles kon geven wat haar hartje begeerde en dat haar support ophield toen de geldstroom opdroogde.

 

Een jaar geleden is de scheiding uitgesproken en sinds kort heb ik een nieuwe vriendin. Werken doe ik parttime, ons huis is verkocht en de winst verdeeld. Alimentatie hoef ik niet te betalen omdat mijn rijschool op de rand van faillissement verkeerde. Mijn inmiddels ex blijft mij verwijten dat het allemaal mijn schuld is dat we zo zijn geëindigd, terwijl ik ervan overtuigd ben dat dit allemaal niet nodig geweest zou zijn als zij de bereidheid had gehad om ons leven samen opnieuw in te richten toen ik vastliep.’

 

De naam Henk is gefingeerd. De echte naam is bekend bij de redactie.

 

Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.