Mijn heel bijzondere rendiertocht
Het toppunt van Kerst in de natuur ging ik meemaken in Finland. Een rendiertocht! Jooo! Ik zag het al helemaal voor me. Zo’n prachtige arrenslee met bellen. Zwikkie rendieren ervoor en wij met z’n allen in de slee. Dekentje over de benen. Want ja, als je in de sneeuw stilzit krijg je het natuurlijk koud. Ik had me warm aangekleed, maar ook een beetje chic, want we waren met collega’s van ons Finse moederbedrijf. In elk geval een mooie winterjas over m’n buiten-outfit dus.
Geen idee of je het ook ooit een keer gaat doen, maar ik zal je even uit de droom helpen. We gingen niet met z’n allen tegelijk, maar één voor één. En ik was eerst. Hoe dat dan werkt? Nou, de rendierhoeder neemt je mee. Er staat een rendier klaar. Zonder rode neus natuurlijk. Die zag ik aankomen. Aan dat beest maakte ‘ie met een tuigje een lange uitgeholde boomstam vast en daar moet je in gaan liggen. Met de teugels in je handen. Voor vertrek krijg je nog twee instructies. Als je wilt dat ‘ie harder gaat, moet je gillen of fluiten. En als je de hakken van je schoenen in de sneeuw zet, stopt ‘ie.
Hum. He-le-maal niet mijn ding dit
Maar ik wilde niet lullig doen. When in Rome… etc. Ik had ook al in een klots warme, vers gemolken rendiermelk naar binnen gegooid (en ik lust al helemaal geen melk, laat staan zo rechtstreeks warm uit een rendier, brrr… Jek jek), dus doorpakken dan maar. Ik laat me in die boomstam zakken, pak de teugels, de hoeder geeft een schelle fluit en dat beest schiet met een rotvaart de bossen in. Ik werd met stam en al heen en weer geslingerd. Ook lekker knalhard tegen bomen aan en zo…
Maar geen kik hè?
Ik ben ook weer niet gek natuurlijk. Toen ik een beetje bij zinnen kwam, zette ik heel voorzichtig m’n hakken in de sneeuw en dat beest stopte meteen. Ging lekker sneeuw staan eten en liep af en toe een klein beetje verder. En ik maar zoete woordjes spreken. ‘Ja, lief kleintje, lekker hè?’, en zo. Dat ging een stuk beter.
Totdat het de hoeder blijkbaar te lang duurde en hij weer een schelle fluit gaf. Rang!!!! Daar gingen we weer. Klats, boem, kledder. Terug naar het startpunt. Een ervaring rijker en een illusie armer. En jij ben vast voorbereid, stel je gaat naar Lapland en had ook zo’n ‘romantisch’ tochtje in je hoofd…
Geen dank!
Door Franska
Fotografie portret: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter.
