Ja, die hangt nog steeds leuk te wezen daar in de etalage. Nog niet verkocht nee, er zijn zeker meer moeders met kinderen die bijles hebben….
Hé big spender
In een gezin met opgroeiende pubers is er altijd wel iets dat gekocht moet worden. En dan moet je soms even wachten met die hele dure aankoop die helemaal niet nodig is. Ja jij ook, Irene!
Oh, jongens. Ik zag ‘m in september al in de etalage hangen. Zachtroze was ie, in zo’n poederige kleur, van heerlijk zachte alpacawol. Dat is zo lekker warm en weegt haast niks als je het draagt. En dan zat er ook nog een prachtige strik op, met glimmers. En ik ben gek op glimmers.
Iedere keer als ik in de stad was moet ik even langs die winkel. Maar ik durf niet naar binnen hoor. Want vanaf de buitenkant ziet ie er al loeiduur uit. En mijn meneer ziet me al aankomen. Er zijn wel grenzen aan de prijs van een trui. En vierhonderdnegenendertig euro is daar riant boven.
Maar hij blijft maar in mijn hoofd spoken. Ik gedachten zie ik mezelf al de blits maken. Hij zou me echt waanzinnig staan, want ik knap lekker op van dat zachte roze. En hij past ook overal bij, ik zou ‘m daarom echt jaren dragen.
Oh, wat zit ik dat ding aan mezelf te verkopen zeg. Even vergeten dat er in huize Smit wel een heleboel andere dingen op de lijst staan die ik nodig moet kopen. En daar stond helaas geen poederig roze trui van knetterdure wol op. Wel een heel bijzondere grafische rekenmachine voor de wiskundeles. Tsjonge, ruim honderd euro? En de contributie van de zaalhockey kwam voorbij. Huh? Zoveel voor een paar potjes hockey? En dan ook nog de bijles van puber twee.
Heel even denk ik: ‘jammer, dan maar geen bijles.’ Want ik kan aan niks anders meer denken. Maar goed. Je begrijpt me wel. Alles voor de kindertjes. En die trui?
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
