Franska.nl

Even ter inleiding: Dallas 2018. De blanke agente Amber Guyger gaat naar huis en stapt per ongeluk het verkeerde appartement binnen. Niet haar eigen appartement dus, maar dat van zwarte buurman Botham Jean die dus gewoon thuis is in zijn eigen appartement. Agente denkt een indringer te pakken te hebben en schiet. Buurman Botham Jean overlijdt ter plekke.

Raar verhaal?

Krankzinnig verhaal! 

En één van de meest spraakmakende moordzaken die de staat Texas kende – wat toch wel wat wil zeggen. Temeer omdat de openbaar aanklagers de agente in eerste instantie alleen willen vervolgen voor doodslag en niet voor moord. Hetgeen op zoveel maatschappelijk verzet stuit dat er ten langen leste toch maar 28 jaar wordt geëist waarmee er voor het eerst in de geschiedenis van de VS een blanke agent(e) schuldig is bevonden aan moord op een ongewapende zwarte man (of vrouw). Maar let op en niet te vroeg gejuicht want wat werd geëist, werd van de week niet gegeven! De agente kreeg namelijk maar tien jaar en kan over vijf jaar al voorwaardelijk vrijkomen wegens goed gedrag. Huilend hoorde ze haar straf aan en huilend gaf ze toe dat ze schuldig is aan de dood van haar buurman, die accountant was. Ze schoot hem neer ‘uit angst dat hij háár zou vermoorden – in haar eigen appartement’. En van racistische motieven zou geen sprake zijn.

Wat zou jij doen? Je man/broer/zoon/geliefde wordt afgeknald door een agente die per ongeluk de verkeerde voordeur neemt en vervolgens wegkomt met vijf jaar cel. Zou je flippen? Ontsteken in radeloze razernij over al dat nodeloze leed dat je is aangedaan door een krankzinnige stupiditeit?

Familie Botham Jean

Toen het vonnis van de week werd bekendgemaakt stond de broer van het slachtoffer op. Hij wilde, overigens geheel op eigen titel en niet namens de hele familie, zo benadrukte hij, even een woordje tot de agente richten. Om vernietigend naar haar uit te halen en haar hel en verdoemenis toe te wensen, zoals iedereen dacht? Niet bepaald, nee. De achttienjarige jongen was opgestaan om de moordenares van zijn broer genade te schenken en haar alle goeds toe te wensen:

‘Ik vergeef je en ik weet dat als jij je tot God richt en hem ook vraagt om vergeving, hij je die zal geven.’

De jongen was in tranen; iedereen – van bezoekers tot rechters – was in tranen. 

Waarna de jongen van de getuigenbank afstapte in de richting van de agente. En ook nu komt er niet wat iedereen verwacht, want de jongen wil de agente alleen maar een innige knuffel geven. 

Hartverscheurend verhaal?

Ongekend hartverscheurend verhaal!