Happy heet deze stakker
En een grotere contradictio in terminis is niet denkbaar.
Het gaat over een olifant die in 1971 met zes andere olifantenkalveren werd gevangen in Thailand en naar Amerika werd gebracht. Wat er tijdens die reis gebeurde, daar wil ik niet eens over nadenken. In ieder geval werden de zeven olifanten heel lollig vernoemd naar de zeven dwergen van Sneeuwwitje en kwam onze Happy in 1977 terecht in The Bronx, waar ze in de jaren 80 kunstjes mocht doen en toeristenritjes mocht verzorgen. Ze had gezelschap van Grumpy, maar die werd in 2002 aangevallen door twee andere olifanten en kreeg vanwege ernstige verwondingen een spuitje. Haar nieuwe kameraad werd niet veel later ziek en zo kon het gebeuren dat Happy sinds 2006 haar dagen doodongelukkig in haar dooie eentje slijt. The New York Times noemde haar eens ‘de eenzaamste olifant’ van de dierentuin. Ik hou het erop dat ze tot de eenzaamste olifanten ter wereld hoort. Niet voor niets zijn olifanten allesbehalve solitair en hebben ze ook nog eens de pech een heel scherp geheugen te hebben en heel oud te worden – tot wel 80 jaar, in welk geval dit dier zomaar nog eens dertig jaar voor de boeg kan hebben.
Dierenactivisten uit New York hebben zich het lot van Happy aangetrokken en proberen de rechtbank nu zover te krijgen de gevangenschap van ongelukkige Happy in de dierentuin te beëindigen. Om hun eis kracht bij te zetten bedachten ze een wel heel ludieke actie. Wetenschappers, onder wie de beroemde Nederlandse bioloog Frans de Waal, lieten in Happy’s verblijf een gigantische spiegel installeren en tekenden met witte schmink een kruis boven haar rechteroog. Nieuwgierig liep ze op haar spiegelbeeld af, bestudeerde vervolgens haar kop en probeerde erachter te komen wat er nou toch in vredesnaam op haar huid zat. Op camerabeelden is te zien dat ze met haar slurf 47 keer het kruis boven haar oog aanraakte, wat volgens de wetenschappers wil zeggen dat ze daarmee behoort tot het selecte gezelschap van levende wezens dat net als mensen, apen en dolfijnen zelfbewustzijn kent en empathie toont en dientengevolge recht heeft op persoonlijke vrijheid.
Grote juristen en filosofen hebben zich inmiddels achter de vrijheidsstrijd voor Happy geschaard en ook een groepje theologen schreef een steunbrief. Als het niet lukt een verhuizing af te dwingen in de rechtbank is Happy’s advocaat Wise vast van plan opnieuw een zaak te beginnen en net zolang door te strijden tot een Amerikaanse rechtbank zich over de fundamentele rechten van het dier wil buigen.
Mag ik Happy’s pleitbezorger succes wensen zodat Happy haar naam uiteindelijk toch nog een beetje eer aan mag doen?
Bron: AD
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
