GROTE KANS DAT JE OOIT EEN MISKRAAM HEBT GEHAD – OF NOG KRIJGT
Dat overkomt namelijk een op de tien vrouwen.
Het overkwam mij ook ooit, lang geleden. Ik vond het vervelend toen het gebeurde, en best ook een beetje verdrietig. Maar gek genoeg was ik er niet kapot van. Ik had namelijk het geluk gehad dat ik heel makkelijk en heel snel zwanger was geworden en qua leeftijd behoorde ik nog niet tot de groep ‘laatste-kans-moeders’ – ik was bijna dertig toen het me overkwam. Daarom kon ik me troosten met de gedachte dat het vast snel goed zou komen – wat het ook deed – en dat er blijkbaar iets mis was geweest met de baby waardoor de natuur het zo geregeld had dat de zwangerschap spontaan werd afgebroken.
Chromosomale afwijkingen kunnen inderdaad de oorzaak van de miskraam zijn. Maar dat niet alleen. De leeftijd van de moeder kan ook in het nadeel zijn, waarbij geldt: hoe ouder des te meer risico (de leeftijd van de vader speelt veel minder een rol). Bij vrouwen van 35 jaar is de kans dat het misgaat al 20%, bij vrouwen van 42 jaar 50% en bij vrouwen van 45 jaar zelfs 75%. Verder is ook een te hoge of juist te lage body mass index van de moeder een risico. Net zoals stress, tabak en alcohol. Onderzoek wees ook uit dat het risico hoger ligt bij zwarte vrouwen. De analyse van gegevens over 4,6 miljoen zwangerschappen in zeven landen suggereren dat zwarte vrouwen 43 procent meer risico op een miskraam hebben.
Gemiddeld gaat het dus een op de tien keer mis. Wereldwijd komt dat neer op 44 miskramen per minuut, 23 miljoen miskramen per jaar. Dat is best veel en in ieder geval meer dan lange tijd werd aangenomen. Het wetenschappelijke tijdschrift The Lancet laakt het stilzwijgen rondom miskramen en hamert op meer psychologische begeleiding en steun. Veel vrouwen zouden een gebrek aan empathie ervaren na een miskraam. Sommigen krijgen geen enkele uitleg en de enige raad die men hen geeft is het maar gewoon opnieuw te proberen. Ik bleek toch een beetje de uitzondering destijds. Op de meeste vrouwen heeft een miskraam namelijk een grote impact en bij sommige hakt het er zo in dat ze daarna een rouwproces doormaken.
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
