Groen jurkje

 

Voor altijd hetzelfde kledingstuk aan? Dacht het niet!

 

Ik kon niet in slaap komen, gisteren. Dat kwam doordat ik he-le-maal vol was van een tv-aflevering. Alsof ik nog te opgewonden was na mijn eigen verjaardagsfeest lag ik in bed. In zo’n geval ga ik meestal lekker scrollen bij een online kledinggigant – ja, daar word ik rustig van, ieder zijn eigenaardigheden. Ik hou er vaak een leuk nieuw bloessie aan over. Of twee. En een corrigerend hemd. Hé, die kerstpyjama is ook leuk voor m’n dochter!
En dat deed ik gisteren weer: er staat nu een te gek groen jurkje in mijn winkelmandje van de online Zara, dat heel hard op mijn hersenpan klopt … Maar ik heb er nu een ander gevoel over. Want?

 

Het is dus vrij makkelijk en goedkoop om kleren te kopen. Leuk! Ziet iedereen er tenminste gezellig uit. Maar op tv werd een somber beeld geschetst over de kledingindustrie. Na de olie-industrie is fast fashion de meest vervuilende industrie op aarde. Voorbeeldje? Een derde van alle kleding (en dat zíjn me aantallen kilo’s!) op de wereld wordt niet verkocht en nooit gedragen. En wordt dan versnipperd of verbrand. Zeker schokkend als je weet dat katoen veel water nodig heeft: voor elke spijkerbroek zo’n 10.000 liter (da’s ruim een half jaar elke dag douchen). Foetsie. Letterlijk. In het katoenrijke Kazachtstan verdween een hele binnenzee omdat er … Precies.

 

Nou ga ik écht niet zeggen dat je geen kleren meer mag kopen, nee zeg. Haal vooral de Gerard Joling in je naar boven met die nieuwe kerstglitter-outfit. Maar wel zag ik ontwerpers die bezig zijn met de toekomst van de mode-industrie. Die letterlijk de vuilnisbelt afstruinen op zoek naar elektriciteitsdraden, banden en blikjes, zodat ze die kunnen vermaken tot een nieuwe stof.

 

‘Leuke jurk, waar is die van?’

‘O, gemaakt van blikjes RedBull.’

 

Of een ontwerper die restpartijen van allerlei merken opkoopt en daarmee nieuwe kleding maakt – en de oude labeltjes er lekker in laat zitten.

‘Cool pak! Van Prada?!’

‘Ja, én van H&M.’

 

Of een ontwerpster die slimme kleding maakt – vol technologie, dus. Die kleding registreert hoe jij je voelt. En de ontwerpster voorspelt dat je kleding in de toekomst zelfreinigend wordt, dus nooit meer hoeft te wassen. Wat mij en mijn wasmand dan weer heerlijk lijkt. Maar ook zei ze dat je daarmee maar één kledingstuk nodig hebt.
 

 

Ja zeg, dáár had ze me. Want met kleding kun je je onderscheiden. Beetje afritsbroek en je laat zien dat je een buitenmens bent, hè Freek? Beetje hakken, en je laat zien dat je man flink wat geld heeft, toch, Melania? Beetje groen jurkje en je laat zien …
De wereld wordt toch hartstikke eentonig als iedereen in een soort schooluniform rondloopt? Niks aan. Zelf verwacht ik toevallig vandaag nog een pakje met een paar toffe laarzen. En ja, in dat winkelmandje van de online Zara staat nog steeds dat jurkje … Maar door deze aflevering is mijn schuldgevoel behoorlijk aangewakkerd, en heb ik nog niet definitief op de bestelknop gedrukt.

 

Kijk zelf eens naar die aflevering van Tegenlicht. Tenminste, als je open staat voor een nieuwe blik. En adviseer me daarna pas of ik wel of niet dat jurkje moet kopen. Ik ben benieuwd!

Door: Beatrijs Bonarius

Beatrijs Bonarius is tekstschrijver & eindredacteur. Een mediavreter, zoals ze zelf zegt. Met een vrolijke, scherpe blik – en dito toetsenbord – kijkt ze voor Franska naar de actualiteit.

Afbeelding van Beatrijs Bonarius