Franska.nl

Good evening Europe, and good morning Australia!

 

… Nee? … Goedenavond Nederland dan? … Ook niet hè?! 

Zit je dan, met je goeie (schrijf)gedrag. Recht tegenover het Songfestival! Ik denk dat ik hier nu volkomen alleen zit en dat ik… o, wacht… daar komt iemand!

 

Ja hoor, we hebben een lezer. Welkom! Wat een eer om jou hier te mogen verwelkomen. Mag ik ‘je’ zeggen? Stil hè, vanavond? Ja, iedereen hangt natuurlijk voor de televisie. Maar tussen jou en mij: ik vind het Songfestival niet zo leuk meer.

 

O, jij ook niet? Ja, nee, vroeger wel. Ik ook hoor! Maar nu het meer om het toneelstukje gaat, vind ik het niet zo boeiend meer. Nee, inderdaad: C’est le ton qui fait la musique, gaat niet meer op. Of juist wel. Hahaha. 

 

Ken jij nog iemand die deelneemt? Ik zat laatst met mijn dochter naar een quiz te kijken, en daar gingen de vragen alleen maar over songfestivalliedjes. Wist ik alles over vroeger, maar niets over de liedjes van nu. En zij juist andersom. Dat was wel grappig. Mijn dochter hoorde juist weer heel grote hits waarvan zij niet wist dat die ooit van het Songfestival waren gekomen. Zoals ‘Congratulations’ van Cliff Richard. Dus vroeger kon je nog wereldberoemd worden door aan het Songfestival deel te nemen. Maar nu? Twee weken, en dan is het weer over.

 

Al moet ik eerlijk bekennen dat ik dat van Cliff Richard ook niet wist, hoor. Toen was ik juist weer te jong voor het Songfestival, in plaats van te oud. Maar hoor jij ooit nog nieuwe nummers van die mevrouw van ‘Euphoria’? Of van die vrouw met die baard, of die in dat kippenpak? Ik niet! Ik weet zelfs niet eens meer hoe ze heten.

 

Maar goed, laten we eerlijk zijn: zij weten ook niet hoe ik heet. En ik werk me ook een slag in de rondte voor (o.a.) de zaterdagavond, en net als zij voor een miljoenenpubliek. Maar toch…

 

Maar nu ik jou toch hier tref, kan ik net zo goed mijn waardering even voor je uitspreken. Even hardop zeggen hoe blij ik ben dat je ons bezoekt, zonder dat daar dan weer allerlei haatberichten onder verschijnen. Dat is dan wel weer leuk van met zijn tweeën zijn. Toch? Nu durf ik dat wel.

 

Want ik blijf het raar vinden. Dat je soms iets aardigs zegt op internet, en dat daar dan doodswensen onder verschijnen. Dat heeft mij bang gemaakt om nog te reageren, dus daarom lees ik tegenwoordig mijn stukken maar niet eens meer terug. Ik raak er namelijk van ondersteboven als mensen die ik niet ken zomaar iets onaardig tegen me roepen. Zonder reden, en zonder uitleg. Ik snap dat gewoon niet.

 

Maar ik moet zeggen… jij en ik zo met zijn tweetjes… ik vind het wel gezellig eigenlijk. Dat durf ik nu wel hardop te zeggen. En dan maar hopen dat jij niet nét die ene bent die altijd zo onaardig doet, want dat zou wel erg zijn. Dat ik op de avond van het Songfestival maar één lezer heb, en dat dat dan nét die ene is die altijd gek doet. Dan kan ik net zo goed naar het Songfestival gaan kijken. Hahaha.

 

Maar dat doe ik dus niet! Ik neem op dit rustige tijdstip even uitgebreid de tijd om jou te bedanken, en ik hoop dat de haters nu lekker zitten te haten voor de televisie. Er valt vast genoeg af te kraken op Twitter, dus daar zijn ze vast nu hartstikke druk mee. En daarom hebben wij hier nu even tijd voor elkaar. Ik schenk dus iets in, en als jij dat dan ook doet, dan proosten we even op jou voordat de rest weer terugkomt.

 

En kom… ook op lezer twee en drie, die ons vast inmiddels ook bereikt hebben. Moet wel, als ik de goede cijfers van Franska bekijk.

 

Onmisbaar zijn jullie. Wist je dat? Douze points dus voor jullie allemaal. En dat mag best eens gezegd worden!