Geef mij maar leesvoer (In de breedste zin van het woord)
Vraag mij naar mijn hobby’s en ik antwoord je: eten. Ja, en koken. Maar vooral eten. Op mijn nachtkastje liggen dan ook geen romans of tijdschriften.
Nee, een stapel kookboeken prijkt parmantig naast de wekker, leesbril en pot nachtcrème. Nigella Lawson, Donna Hay, Yvette van Boven en Mimi Thorisson (google maar even): vrouwen naar mijn hart.
Het gaat hier thuis dan ook veel en vaak over eten. Ik kan voor het naar bed gaan dus al bedenken wat ik de volgende dag ‘s avonds ga koken en ook mijn kinderen vragen standaard bij het ontbijt: ‘Mam, wat eten we vanavond?’
Mijn man vindt het maar raar. Liggen we ‘s avonds naast elkaar in bed – hij met de krant of de iPad – ben ik druk in de weer met post-itjes en een blocnote om het weekmenu in elkaar te zetten of een vijfgangen menu uit te stippelen voor wanneer vrienden komen eten. Of ik blader gewoon weer even een kookboek door (o, dit is lekker! En dit dan!) en val dan volmaakt tevreden in slaap. Geef mij geen sieraden of een dagje spa cadeau. Van een nieuw kookboek dus, een ovenschaal, een mooi linnen tafellaken of oud-Frans servies (ja, dat serveert toch een stuk leuker uit) of die ene vintage keukenweegschaal gaat mijn hart sneller kloppen.
En het is nou eigenlijk niet zo dat ik doordeweeks met drie kleine kinderen thuis dankbare gasten heb die dagelijks mijn gerechten bejubelen. Nee, integendeel. Meestal is het: ‘Gaaaaatver dit eet ik niet!’ of ‘Wat zijn die groene dingetjes?’ Toch kan ik het niet laten minstens twee keer per week iets nieuws op tafel te zetten. Iets wat op culinair vlak meer punten scoort dan gebakken aardappels met sperziebonen en een stukje zalm, of pasta met spinazie en spekjes (lievelingsgerechten van mijn kids).
Maar met een schort om, een glas wijn in de ene hand, pollepel in de andere en een kookboek opengeslagen op het aanrecht begint mijn ‘happy hour’. Laat mij maar gnocchi-deeg kneden, pulled porked maken, een hele kip vullen of de perfecte romige aardappelpuree in elkaar draaien. Met mijn ogen dicht ben ik dan heel even Nigella, of Donna, of onze eigen Yvette. Ja, heerlijk vind ik dat. En eerlijk is eerlijk, liefde gaat toch echt wel door de maag.
Door: Philippine Dankelman
Philippine is freelance journalist. Voor Franska.nl schrijft ze over alles wat haar bezig houdt. Ze woont in Haarlem met haar man en hun drie kids. Ze is het liefst op het strand, dol op versgebakken appeltaart en houdt van de kleur wit.
