Kan iedereen als-je-blieft ophouden met dat ge-je en ge-jouw?
Ik doe nog even snel wat online-aankopen. Online ja, zo handig ben ik inmiddels. Bol.com bedankt me. Jouw bestelling is onderweg. Jouw. Ik weet niet, maar het klinkt zo raar. Te amicaal ook. Net zoals laatst bij Booking.com. Ik moest een paar dagen naar een oude tante die in de buurt van Genève woont. Ik boekte mijn ticket. Weer werd ik getrakteerd op een ferme ‘jouw’: Bedankt voor jouw boeking. We wensen je een fijne reis.
Ik vond het allemaal wat onbeleefd. Om er maar vanuit te gaan dat het allemaal leuk is wat je gaat doen. Deze tante was ziek. Dus zo leuk was mijn tripje niet. Bovendien had ik mijn leeftijd moeten invullen. Dan had Booking best kunnen zien dat het hier om een veertigplusser (ahum) ging. Afijn. Dan Blendle. Waar ik overigens best fan van ben, hoor. Maar ook zij je-wen en jou-wen dat het een lieve lust is. “In je mailbox zit een magische link naar je artikel.”
Er was een tijd dat ik even verschrikt opkeek als iemand u en mevrouw tegen me zei. Sterker, ik keek achterom. Waar ik een u-waardige mevrouw vermoedde. Maar, wat bleek. Ik was het waar ze zich op richtte. En nu ben ik zo ver dat ik deze 7 dingen denk als iemand je tegen me zegt.
- Hebben ze het tegen mij?
- Waar is die jonge vrouw waar ze het op gemunt heeft?
- Ook wel weer leuk eigenlijk.
- Ik zie er gewoon hartstikke jeugdig uit.
- Heeft zij niet geleerd dat u zeggen een kwestie van respect is?
- Zal ik tegen haar/hem u gaan zeggen, gewoon om het voorbeeld te geven?
- Zal ik gewoon niet reageren en pas antwoorden als ze u zegt.
Moraal van mijn verhaal. Ik houd een pleidooi voor het vousvoyeren. Het is een prachtig middel om je taal te plooien naar een situatie. Vousvoyeren is een blijk van respect. Bovendien past het in bepaalde situaties. Laten we waken voor taalvervlakking. Hoe moet dat anders als we straks worden uitgenodigd bij de koningin op de thee?
Winkeliers; zeg tegen uw personeel dat ze bij de geringste twijfel u zeggen. Wizzkids van Booking; stel een algoritme in dat vanaf 45plus klanten met u worden aangesproken (en – als het even kan – zonder uitroeptekens) en zeg zelf lekker u tegen dat meisje van 18 dat tutoyeert alsof ze voor elke je een euro krijgt. Gewoon om te laten zien hoe het heurt.
Laat ons af en toe u zeggen. Alsjeblieft zeg.
Pleuntje van der Horst
