Toen je 21 was en ver van huis
Franska.nl-lezeres Annette Strikwerda is deze week onze gastcolumnist!
Ze staan voor de molen. Of ik een foto van ze wil maken. Drie meiden. Eenentwintig zijn ze, uit India.
Drieëntwintig jaar geleden was ik eenentwintig en in India. In een krappe drie maanden met een rugzak en een vriendje van noord naar zuid. Van de hoogste met de auto begaanbare pas in het Himalayagebergte tot de meest eenzame zandstranden van de Andamaneilanden. Iedere week stuurde ik braaf een kaart en een brief naar het thuisfront. Alleen bij aankomst in Delhi belde ik m’n ouders dat ik veilig was geland. Na vier brieven, kaarten en weken werd het tijd om weer eens naar huis te bellen. ‘Hey pap, met mij!’ Even is het stil. Dan barst hij in snikken uit. M’n moeder neemt de telefoon over en zegt met emotionele stem: ‘Wil je dat alsjeblieft nooit, nooit meer doen?’
Er was nog geen enkele kaart of brief van mij aangekomen. Vier weken radiostilte. Hun dochter op onrustige plekken waar ze over lazen in kranten en beelden van zagen in journaals.
De ouders van deze Indiase meisjes krijgen de foto voor de molen mét één van m’n hondjes op de arm geheid meteen op de app. Iedereen veilig.
Ook een keer gastcolumnist zijn op franska.nl? Mail je column (van maximaal 400 woorden) naar content@franska.nl. Als je column niet geplaatst wordt, ontvang je daar geen bericht over.
