Gaatjes schieten bij hele kleine kinderen
Het gehuil dat uit de winkel kwam was oorverdovend. Ik dacht alleen maar ‘Waarom?”
Als ik in het winkelcentrum nog snel even een paar kaarsen bij de HEMA wil scoren, hoor ik vanuit de verte een hartverscheurend gehuil. Ik kijk nieuwsgierig om me heen, maar zie nergens een kind zonder moeder staan brullen. Omdat het gehuil aanhoudt, ga ik toch op het geluid af. Voor de deur van een sieradenwinkeltje wordt het geluid oorverdovend, en ik kijk nieuwsgierig naar binnen. Ik zie een klein peutertje op de arm van een vrouw, maar omdat het zo spartelt, helpt een andere vrouw mee om het in bedwang te houden. Een derde vrouw zegt dat het kindje rustig stil moet zitten, want “het duurt maar heel even.” Waarop het kindje alleen maar harder begint te schreeuwen. Het ijselijke “NEE!” van het kindje is werkelijk afgrijselijk om te horen, en pas dan valt bij mij het kwartje.
Ik werd er misselijk van
In de sieradenwinkel schieten ze blijkbaar ook gaatjes in oren, en het lijkt erop dat het kindje dat zo tegenspartelt vandaag haar eerste gaatjes krijgt. Waarschijnlijk is haar eerste oor al doorboord, en laat de kleine zich vanwege de pijn niet meer afschepen met een “even stilzitten, het duurt maar heel even.” Eerlijk? Ik werd er gewoon misselijk van.
Ik wilde ook zo graag oorbelletjes
Ik moest even denken aan mijn eigen eerste keer. Mijn moeder had beloofd dat ik eindelijk gaatjes mocht als ik mijn beugel niet meer hoefde te dragen. Een langgekoesterde wens zou eindelijk in vervulling gaan, mits mijn tanden recht stonden. Helemaal hyper reed ik met mijn moeder van de tandarts naar de plaatselijke juwelier, waar het zou gebeuren. Het gaatjespistool met het zweerknopje werd op mijn oor gezet en voordat ik het doorhad, voelde ik een verschrikkelijke pijnscheut in mijn oorlel. Meine gute, wat deed dat zeer. En dat bleef het doen. Het werd zelfs nog erger, want binnen een week had ik een knoeperd van een zwerend oor. Mijn gekoesterde oorbelletjes moesten uit mijn lelletjes, en toen de boel na een paar maanden was dichtgegroeid, begon de ellende opnieuw.
Dus toen ik dat kindje zo jammerlijk hoorde gillen, kon ik alleen maar denken: waarom? Waarom wil je als ouder zo’n kleintje nu al door die pijn heen laten gaan? Waarom wacht je niet tot je kindje wat ouder is en begrijpt wat er gebeurt? Deze oorbelletjes kunnen toch wel even wachten?
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
