Franska.nl

Met lood in de schoenen stap ik naar binnen. Twee tot drie keer per jaar moet ik eraan geloven. Ik ken massa’s vrouwen die er hun hand niet voor omdraaien, liefst elke week gaan en er zelfs met volle teugen van genieten, maar ik vind het vreselijk: een bezoek aan de kapper! Ik stel het altijd zo lang mogelijk uit. Tot het moment waarop ik ’s ochtends in de spiegel kijk en denk: ik móet NU naar de kapper. Dat is meestal op maandagochtend en dan zijn de meeste kappers gesloten. De kappers die dan wel open zijn, horen niet bij de top, weet ik inmiddels ook uit ervaring. Aangezien ik tot nu toe bijna elke vijf jaar ben verhuisd, heb ik al heel vaak (op maandagochtend) een nieuwe kapper moeten zoeken. Echt waar, ik zoek nog liever een nieuwe tandarts.

Om het aantal bezoeken zoveel mogelijk te beperken, heb ik een coupe die kan doorgroeien en laat ik mijn haar altijd kleuren met high- en lowlights zodat de uitgroei minder opvalt. Nadeel is wel dat ik daarvoor ruim drie uur in een kappersstoel moet zitten. Drie uur naar mezelf in de spiegel kijken terwijl de helft van mijn make-up door het wassen is vervaagd, er rare zilverpapiertjes op mijn hoofd zitten en ik ondertussen bedenk welke nuttige dingen ik in deze tijd had kunnen doen. Van hoofdhuidmassages word ik ook niet blij en hoe ik ook mijn best doe, de kletspraatjes met de kapster eindigen altijd in pijnlijke stiltes. Ik heb zelfs niet het geduld om het resultaat uitgebreid te bewonderen, zo graag wil ik weg. Om dan thuis direct mijn haar te gaan wassen, want het zit en voelt nooit zoals ik het wil.

Door schade en schande wijs geworden, heb ik nu ruim van tevoren een afspraak gemaakt. De afgelopen dagen heb ik honderden excuses bedacht om te kunnen afzeggen, maar ik heb het braaf niet gedaan. Mijn laatste bezoekje was ‘nog maar’ vier maanden geleden. Misschien kom ik er vanaf met alleen het bijwerken van mijn uitgroei? Volgende maand mag ik weer naar de tandarts. Ik kijk er nu al naar uit!