Je hebt twee soorten Rozen
Er zijn van die namen die je nooit meer hoort, constateerden we gisteren tijdens de redactielunch. Als je Kees, Piet, Jan, Hans of Wim hoort, dan weet je het wel. Of Ans, Riek, Hetty, Ria en Els… Zonder twijfel generatie 60-plus. Best gek eigenlijk. Ook Rudy, Sandra, Ellen, Esther heb ik de laatste decennia niet meer op een geboortekaartje zien staan. En dan zijn er ook andere namen van vroeger die zomaar ineens weer oppoppen.
Volgens May-Britt, die er ook bij zat, is Pelle ineens helemaal hot. Net als Max, Emma (3 koninginnen geleden, die hebben we lang niet gezien…), Sophie, Lente, Feline, Liv (waar hebben we die eerder gehoord?), Livia, Mila en Kate. En ineens zie je Julia, Roos, Jack en James ook weer terugkomen. Dat zijn dan van die namen die maar anderhalf of twee generaties overgeslagen zijn in de favorieten.
Jammer eigenlijk als je er zo over nadenkt. Want hoe leuk is het om een klein jongetje Jan of Hans of Kees te noemen. Schattig toch? Keesje. Hansje. Je ziet ze al lopen. Of zou dat dan weer met mijn leeftijd te maken hebben, dat ik dat schattig vind? Ik zie ze namelijk ook meteen lopen met een korte broek met zo’n bovenstukje en een soort bretels eraan vast en met een zelfgebreid truitje eronder en met van die hoge leren schoentjes… Waarom blijven die namen zo lang weg?
Misschien moet dat beeld van bretelletjes en kniekousen in hoge schoentjes eerst uit ons collectieve geheugen verdwijnen, voordat die leuke ouderwetse jongensnamen weer populair worden onder aanstaande ouders? Of zullen we eens een beetje geen pushen? Dat er weer meer Keesjes, Henkies en Jantjes moeten komen?
Door Franska
Fotografie portret: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter
