Houden we het droog vandaag?
Al zo vaak over gehad en vandaag gaat het gebeuren. Vriendin Marja komt met haar moeder (91) bij ons lunchen. In de tuin. Zo hebben we dat maanden geleden afgesproken. Ik ken haar al heel lang, maar ze is in al die tijd nog nooit bij ons geweest. En ze wil waarschijnlijk best graag zien hoe onze tuin eruitziet. Daar staan nog plantjes in die ik heel lang geleden van haar heb gekregen.
Hum hum
In de tuin dus. Kijk ik vorige week eens goed om me heen, blijkt het eigenlijk één grote puinhoop te zijn. En een nog grotere puinhoop als je door de ogen van een ander kijkt. Niet bepaald iets om nou met trots te laten zien. Betekende keihard klussen afgelopen weekend, in de hitte. Om er nog iets toonbaars van te maken. Snoeien, maaien, wieden, opbinden, plantjes planten, tafels schoonmaken, grind ontdoen van rommeltjes. En eigenlijk is het nog steeds niet ‘je dat’.
O jee, niet bij nagedacht
Stel dat het nou straks regent… Dan had ik dus de boel binnen op orde moeten hebben. Helemaal niet aan gedacht. Daar valt ook nog wel het een en ander op te ruimen en te organiseren. Dat gaat dus echt niet meer lukken, er moeten ook nog wat hapjes voorbereid worden en dat ga ik NU doen. En ik had dus maanden de tijd hè? Typisch gevalletje van ‘jammer, maar helaas’.
Trouwens, als m’n moeder langskwam, was ik ook altijd van tevoren druk in de weer in de tuin. Alle paardenbloemen uit het gras steken en meer van die dingen. Liep ze de tuin in en hoorde ik meteen: ‘O jee, hier komt alweer een paardenbloem op’. Dat was dan uitgerekend die ene die ik was vergeten.
Met andere woorden
Je ziet als bezoeker eigenlijk niet wat er wél gedaan is en altijd wel wat er níet gedaan is. Best een beetje jammer van de moeite eigenlijk.
Door Franska
Fotografie portret: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter
