Nooit geweten dat je iets van een badmatje kunt leren
Een dag lang houdt Lisette bij wat ze allemaal doet in het huishouden. En haar man? Die heeft de helft ervan niet eens in de gaten…
‘Het is een kwestie van respect’, zei mijn man. ‘Respect, en zelfs liefde, voor dat badmatje. Dat ik het altijd netjes leg.’ En hij trok aan de punt van het matje dat inderdaad in plooien onder onze blote voeten lag toen we samen tanden stonden te poetsen. ‘Je kunt ook respect hebben voor simpele dingen.’
‘Ja, en dat is precies de reden waarom ík altijd het badmatje over de rand van het bad hang als we allebei klaar zijn met douchen’, zei ik een beetje vinnig. ‘Want anders loop jij er overheen met je schoenen aan.’
Alsof ik geen respect heb voor simpele dingen… Als íemand hier in huis de simpele dingen recht legt, bijhoudt, afstoft, aanvult, leegmaakt, omspoelt, onderhoudt, opneemt en overziet, ben ik het wel.
Nou ja, hij doet ook weleens wat natuurlijk.
En toen dacht ik aan de egocentrische bias. Dat is een begrip in de psychologie; een van de veelvoorkomende denkfouten. Ik hoorde erover van psychologe Roos Vonk. Als je bijvoorbeeld aan beide partners in een relatie vraagt hoeveel van de huishoudelijke taken ze voor hun rekening nemen, dan klopt het nooit. Meestal zegt de vrouw zoiets als: ‘Ik doe minstens 85 procent.’ Maar de man van die vrouw geeft dan bijvoorbeeld als antwoord: ‘Ik doe echt wel 45 procent.’ Als je dat optelt, is het 130 procent en dat kan dus niet waar zijn. Maar zo gaat het in elke relatie, zei Vonk.
Ik gooi oude bloemen weg, spoel de vaas om en leg een nieuw zeepje in de wc
Nou, het klopt hoor, bij ons. Ik heb eens een dag lang bijgehouden wat ik allemaal doe voor het huishouden en het bleek dat ik voortdurend kleine dingetjes doe. Ik gooi de oude bloemen weg en spoel de vaas om, ik maak het aanrecht schoon, ik leg een nieuw zeepje in de wc, ik leeg de prullenmanden, allemaal van die vanzelfsprekende kleine handelingen die ik verricht als ik zie dat het nodig is. En ik vermoed dat mijn man minstens de helft van die acties niet eens opmerkt.
Hij is eerder van het grote gebaar – hij beslist dat het huis weer eens geverfd moet worden, het tuinhek vervangen, de beschoeiing langs de sloot vernieuwd. Dat merk ik natuurlijk wel op, maar ik vergeet het ook makkelijk want het heeft zoiets vanzelfsprekends. Terwijl ik wel licht geïrriteerde gedachten wijd aan het badmatje dat weer eens op de grond ligt als hij allang klaar is met douchen.
Ik heb een nieuw badmatje gekocht. Een matje dat niet zo snel kreukelt.
Door: Lisette Thooft
Lisette Thooft is rebalancer en noemt zichzelf ‘lijf- en schrijfcoach’. Ze schrijft al jaren voor vrouwenbladen en spirituele tijdschriften en is auteur van 18 boeken over persoonlijke ontwikkeling. Daarnaast is ze moeder en grootmoeder
