‘Alle verhalen wilde ze aan me kwijt. Met wie ze het gedaan had, hoe vaak, met hoeveel tegelijk en wat ze gedaan hadden.’
‘Zij was altijd al in alles de vrije geest van ons tweeën. Politiek, godsdienst, maatschappelijke normen en waarden, opvoeding van onze kinderen en ja, ook seks. Wat dat laatste betrof was niets haar te gek. Ik heb geprobeerd om met haar mee te gaan in haar behoeftes maar ik kon het niet, moest afhaken bij parenclubs en trio’s omdat dat echt mijn ding niet is. Toen ze zag dat het er niet inzat wat mij betrof, stelde ze een open relatie voor. Omdat ik van haar houd – en ook om onder de druk van telkens maar weer nieuwe experimenten uit de komen – stemde ik daarin toe.
Nadat we deze afspraak gemaakt hadden probeerde ik zelf ook open te staan voor andere partners, naar vrouwelijke collega’s te kijken op een manier die net iets verder ging dan gewoon collega’s. Maar ook hier moest ik weer concluderen dat mijn hart te degelijk is om niet monogaam te zijn. Mijn vrouw daarentegen genoot vanaf dag één met volle teugen van de vrijheid om andere bedpartners te mogen hebben. Ze ging uit dat het een lieve lust was. Kwam midden in de nacht thuis, soms pas tegen de ochtend en op een gegeven moment ook nachten helemaal niet meer.
Alle verhalen wilde ze aan me kwijt. Met wie ze het gedaan had, hoe vaak, met hoeveel tegelijk en wat ze gedaan hadden. Intussen ging ik er langzaam aan kapot. Ik heb erover nagedacht wat het is wat me de meeste pijn doet en gek genoeg heeft dat met jaloezie nog het allerminste te maken. Het is het besef dat ik blijkbaar niet genoeg ben, te weinig te bieden heb en dat ze zo makkelijk over mijn gevoelens heen stapt wat ik met geen mogelijkheid trek. Als ze thuiskomt met alle verhalen die me alleen maar pijn doen en ik kijk naar haar, vraag ik me af wat ik eigenlijk nog voor haar beteken dat ze zo over me heen walst.
Ze blijft vasthouden aan de afspraken die we hierover hebben gemaakt en blijft erop hameren dat ik daar ook in toestemde en dat het flauw is om daar opeens van terug te willen komen. Ik vind dat ze puur en alleen haar eigen zin doet om aan haar trekken te komen en daarbij voorbijgaat aan de pijn die het bij mij veroorzaakt. Daarom heb ik heb haar nu een ultimatum gesteld: óf ze kiest voor ons huwelijk en houdt op met het zien van andere mannen, óf we gaan uit elkaar. Maar als ik heel eerlijk ben tegen mezelf, sta ik al met één been buiten ons huwelijk.’
Franks naam is vanwege privacy gefingeerd.
Zijn echte naam is bekend bij de redactie.
Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.
