Foto’s plakken

 

Als je humeur onder de maat is bestaat er geen betere remedie dan je foto’s uit de oude doos te pakken…

 

 

 

Ik had van de week zomaar een vrije dag. Nou ligt er altijd een waslijst aan dingen die ik moet doen, maar daar had ik helemaal geen zin in. Buiten kletterde de regen al de hele ochtend tegen de ramen en ik was daardoor niet in een opperbeste stemming. Het duurt nog heel lang voor ik op vakantie ga en het idee van nog dagenlang een regendepressie boven Nederland… je zou er zelf een depressie van krijgen.

 

In mijn woonkamer staat een lange sidetable vol met fotolijstjes met plaatjes van het leven van mij en mijn gezin. We staan met twee blije kleuters in Disneyland, ik zie mijn dochter als pasgeboren baby in de armen van mijn moeder en mijn meneer trots op de schaats na een lange koude tocht door de polder. Kijk, daar word je weer een beetje blij van.

 

Dat smaakte naar meer en daarom ging ik op zoek naar de fotodoos. Een enorme knalrode doos die ergens onderin een kast staat en waar een heleboel losse foto’s in zitten. Ooit heb ik mijn kinderen beloofd dat ze van mij een mooi boek zouden krijgen met foto’s uit hun jeugd. Kon ik er net zo goed vandaag mee starten.

 

Fanatiek sorteerde ik de foto’s, die van mijn zoon op links en die van mijn dochter op rechts. En voor ik het in de gaten had zag ik weer flarden van een vakantie in bloedheet Toscane of verregende dagen langs de Loire. Eindeloos veel blije momenten met kleine glibberige kindertjes in het zwembad, verjaardagen met steeds meer kaarsjes op de taart en fijne logeerpartijtjes bij opa en oma waar alles mocht.

 

Voor ik het wist was ik drie uur verder en had ik pas tien foto’s uit hun allereerste levensjaar geselecteerd. Maar toen ik even naar buiten keek zag ik dat de lucht helemaal was opgeklaard, net als mijn humeur. Nog twintig jaar aan foto’s te gaan. Tot de volgende regenachtige dag, een beter manier om je daardoorheen te worstelen is er niet.

 

 

Door: Irene Smit

Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.

Afbeelding van Irene Smit