Even over die bijlessen
En waarom arm straks wraak neemt.
Het was flink in het nieuws. Veel ouders, steeds meer zelfs, zetten hun kinderen op bijles. En daarmee wordt de kloof tussen rijk en arm alleen maar groter. Ik woon ook in zo’n buurt waar je met HAVO-advies wordt bekeken alsof je een besmettelijke ziekte hebt. Ik heb ook weleens een hand op mijn arm gevoeld, ik geloof dat er ook nog in geknepen werd, toen ik trots vertelde dat onze dochter naar de HAVO ging. Of ik er wel alles aan gedaan had om haar niet toch naar het VWO te duwen.
Dat meer bemiddelde ouders hun kind aanmelden bij huiswerkbegeleiding en daarmee de kloof tussen arm en rijk vergroten, vind ik ook verkeerd. Zeker, niets menselijks en waaiwinderigs is mij vreemd, omdat ik mijn dochter ook een tijd door het hek van Hendrikje Huiswerkbegeleiding heb geduwd. Gewoon omdat ik zelf erbarmelijk slecht ben in het uitleggen van exacte vakken en omdat ik hiermee het corona-hiaat hoopte te voorkomen. En vanwege die roze koeken natuurlijk, waarmee Hendrikje haar huiswerk-uurtjes wat gezelliger probeerde te maken.
Ook ik ben bevoorrecht en dat is uiteindelijk niet oké. Ik troost me maar met de gedachte dat al die MBO’ers, veel onmisbaarder en beter betaald dan de WO’ers, ons straks zullen toelachen. En ook dat AI heel veel denkwerk van ons zal overnemen, maar handwerk en vakmanschap nooit zal kunnen vervangen. Dus laten we allemaal gewoon stoppen met die bijlessen. Wel zo eerlijk en misschien uiteindelijk nog wel de slimste keuze.
Door: May-Britt Mobach
