Even het nieuws doornemen

 

Ben je ook zo benieuwd wat er in de kluis van Mark Rutte gevonden zou worden, als de AIVD die zou onderzoeken zoals de FBI de kluis van Trump heeft bekeken?

 

 

 

Ongetwijfeld vind je in zijn kluis een reservesleutel van zijn fiets, wat extra appeltjes, een paar literflessen vloeibare teflon, en alle sms’jes die hij zegt niet te hebben opgeslagen omdat die niet belangrijk waren. Daar zitten ongetwijfeld berichten tussen van CEO’s van grote bedrijven over wanneer de afschaffing van de dividendbelasting nu eindelijk doorgaat, sms’jes van Halbe Zijlstra vanuit de datsja van Poetin, maar niet – zoals bij Trump – liefdesbrieven van wereldleiders als Kim Jong-un en Poetin.

 

Rutte zal het met warme (niet eens heiße) Grüße van Angela Merkel moeten doen.
Maar achterin de kluis ligt ongetwijfeld de map ‘GAH’ (Geen Actieve Herinnering), met daarin het bonnetje van Teeven, informatie over de aanval op het stadje Hawija, waarbij zo’n tachtig burgerslachtoffers vielen, notulen van Ruttes overleg met Wopke Hoekstra over welke functie elders, liefst ver weg elders, zij bedachten voor Pieter Omtzigt en allerlei andere dossiers waar Mark Rutte zich niets van kan herinneren.

 

Onze premier is deze week bezig geweest met een merkwaardige draai in het stikstofdossier (gaat binnenkort ook naar de map GAH). Eerst noemde hij de landkaart met de grootste stikstofproblemen, die minister Christiane van der Wal had gepubliceerd, ‘ruk’. Typisch Rutte, onder het motto: ‘Regeren is vooruitzien naar de volgende verkiezingen’ realiseerde hij zich dat een grote groep kiezers de aanpak toch iets te hardvochtig vindt en kwam met de populistische omschrijving ‘ruk’. Hij had begrepen dat dat een net woord voor ‘klotezooi’ was.

 

Ik heb toen maar even opgezocht hoe dit proces is gelopen. Die kaart is zo vastgesteld in de ministerraad, het besluit is genomen in die raad met als voorzitter de minister-president. Ik heb voor de zekerheid gegoogeld, dat was toen ene Mark Rutte. Dus Rutte noemde de kaart ‘ruk’, zette daarmee partijgenoot minister Van der Wal voor schut, wetend dat deze minister ernstig bedreigd is vanwege diezelfde kaart en wetend dat hijzelf eindverantwoordelijk was en is voor die landkaart. Ik heb wel een woord voor dergelijk gedrag: ‘ruk’.

 

En toen werd het op donderdag nog erger. Drie van de vier regeringspartijen (alleen D66 niet) besloten vragen te gaan stellen over de strenge normen die in de stikstofvoorstellen staan. Verantwoordelijk voor die strenge normen zijn diezelfde regeringspartijen. Zij vragen zich dus af hoe het mogelijk is dat zijzelf met deze voorstellen zijn gekomen. Alsof Poetin zich afvraagt hoe het mogelijk is dat er plotseling een grote Russische legermacht Oekraïne is binnengevallen.

 

Ik heb overigens wel een woord voor dergelijk hypocriet gedrag van de regeringspartijen.

 

 

Deze periode doet ons wel beseffen hoe heerlijk het is in een democratische rechtsstaat te wonen. De spelregels zijn simpel: rijd je als individuele burger tegen het verkeer in op een snelweg dan krijg je 8500 euro boete, doe je dat in een grote groep met trekkers dan word je niet eens aangehouden.

 

Sta (of zit) je in je eentje te wildplassen, kost je dat een boete, gooi je met een grote groep (met trekkers) mest op en naast de weg en steek je die in brand, dan is dat geen probleem. Sterker, uiteindelijk gaan principiële partijen als CDA, VVD en CU dan vragen stellen aan de regering in een poging de meststrooiers tegemoet te komen.

 

O ja, Oekraïne. Omdat talkshows nauwelijks nog aandacht aan die oorlog besteden, zou je kunnen denken dat het daar wel meevalt. Allerminst.

 

Er vallen dagelijks naar schatting zo’n 200 doden aan Oekraïense kant, waaronder veel burgers.

 

Maar Op1 heeft geen tijd voor deze oorlog, zij hebben het zo druk met zoveel mogelijk boeren aan het woord laten en zo weinig mogelijk kritische vragen stellen, dat besloten is het programma voorlopig maar Boeren Op1 te noemen.

 

 

 

Door: Nico van de Berg

Nico stond na zijn studie Engels voor de klas en hij eindigde zijn carrière als rector. Maar de liefde is niet over nu hij pensionado is, want hij duikt nog regelmatig in de Engelse literatuur. Dit wisselt hij af met het luisteren van muziek, met hier en daar een poging om zelf de gitaar te bespelen. Als fervent krantenlezer en nieuwskijker houdt hij voor ons de week bij.