Even het nieuws doornemen
Dat was schrikken, er ging deze week zomaar een golf van eerlijkheid over ons heen. Nee, dan bedoel ik niet de winst van Oekraïne bij het Songfestival.
Dat was heel oneerlijk, maar wel zo goed bedoeld dat eigenlijk iedereen er wel vrede mee had.
De schrikgolf begon met het bericht dat een groot aantal bedrijven beloofde in het vervolg eerlijk belasting te betalen, dus niet alle mazen van de wet opzoeken maar net als burgers eerlijk vertellen wat de winst was.
Grappig is natuurlijk dat die bedrijven daarmee toegaven vele, vele jaren de boel belazerd te hebben, maar een kniesoor die daar op let (ik ben soms een kniesoor).
Een dag later vertelde een Russische oud-kolonel op de Russische staatstelevisie dat de oorlog voor het Russische leger een debacle is, dat van de belangrijkste doelen het tegendeel wordt bereikt, en dat dreigen met kernwapens een lachertje is.
Belangrijkste vraag over die kolonel zelf is natuurlijk: leeft die man nog? Of is hij immuun voor novitsjok?
Toen vervolgens de Tweede Kamer de politietop onder curatele wilde gaan stellen en de Rekenkamer in zijn rapport aangaf dat het van veel belastinggeld volkomen onduidelijk was waar het door de regering aan uitgegeven was, dacht ik even dat de nieuwe bestuurscultuur hard had toegeslagen.
Gelukkig was daar gisteren Mark Rutte om duidelijk te maken dat wij niet bang hoeven te zijn dat er echt een nieuwe frisse wind zou gaan waaien in Nederland met een bestuurscultuur waar je trots op kunt zijn.
Dat hij had gelogen over de capaciteit van zijn Nokia, dat hij onverantwoord sms-jes had verwijderd, dat was allemaal de schuld van een ander. Onbegrijpelijk dat de Tweede Kamer en eigenlijk het hele land zo ondankbaar was, terwijl hij toch dag in dag uit zo hard werkt om het de burgers in dit land naar de zin te maken.
Vraag maar aan de slachtoffers van het toeslagenschandaal of aan de mensen in Groningen wiens huis op instorten staat hoe trots zij allemaal op Rutte zijn.
Rutte dreigde zelfs op te stappen als iedereen hem bleef plagen. Hij leek erg op het jongetje dat tegen zijn vader zei dat hij bij Japie ging wonen, omdat ze daar wel Kingcorn hadden.
Mijn advies aan Rutte: op naar Japie.
