Even het nieuws doornemen
De week van Marc Overmars en de gouden medailles. Begin deze week, toen zowel Overmars als een PvdA-kamerlid afscheid moesten nemen, ging het gerucht dat een deel van het kabinet-Rutte ook het veld zou moeten ruimen.
Nee, Mark Rutte zelf niet, hij dacht dat grensoverschrijdend gedrag betekent dat je vergeten was je QR-code bij de grens te laten zien. Toen zijn voorlichter hem duidelijk maakte dat het over seksueel gedrag ging, moest Rutte erkennen dat hij daar geen enkele actieve herinnering aan had.
Gevoel voor humor had Rutte laten zien bij zijn bezoek aan Oekraïne. In Nederland gaan veel stemmen op om gezond voedsel als fruit en groenten btw-vrij te maken, dat gaat niet door, omdat de software van de Belastingdienst dat niet aankan. Geef die groenten een niet-Nederlandse naam en de Belastingdienst discrimineert ze automatisch, zou ik zeggen.
Als je je eerste vaccinaties bij de huisarts hebt gekregen, verschijnen die vaak nog steeds niet in je coronacheck-app, zodat je binnenkort niet meer naar een restaurant of een theater kunt en ook niet naar het buitenland. De software van het RIVM kan dat niet aan. Eigenlijk is er geen ICT-project bij de overheid te bedenken dat soepel is verlopen.
Wat biedt Rutte dus Oekraïne aan? Juist, expertise op het gebied van ICT; zoals ik al zei: gevoel voor humor heeft onze premier wel.
Dat liet hij woensdag bij het debat over het gênante gebrek aan regie bij de afhandeling van de schade aan Groningse woningen weer merken. Hij zei dat hij zelf ook heel boos zou zijn, als hij Groninger was geweest en schade aan zijn huis had. Maar Rutte is zelf verantwoordelijk al die jaren voor het feit dat de NAM de boel mocht vertragen, dat alleen advocaten er rijk van werden, maar dat de getroffen bewoners nog steeds in bouwvallen moeten wonen. Zijn verhaal is net zo gek als wanneer de vakbond van vleermuizen in Wuhan klaagt over de strenge Chinese coronamaatregelen, of John de Mol over de sfeer bij The Voice. ‘Jullie zijn zelf verantwoordelijk voor de ellende, geef niet een ander de schuld, maar los het op.’
Gelukkig voor de praatprogramma’s waren er de Olympische Spelen. Moeilijk was het wel de juiste gasten te krijgen. De atleten zelf zitten in een Chinese coronabubbel. Uiteindelijk bleek dat geen probleem. Iedereen die ooit geknikkerd had met Irene Schouten of in de klas had gezeten bij Ireen Wüst, mocht komen opdraven.
Hoogtepunt was een klaarovermoeder die vijftien jaar geleden Kjeld Nuis veilig over een zebrapad leidde, zodat hij in 2022 weer eens een gouden medaille kon halen. Onmisbaar verhaal natuurlijk.
Wat het grote nieuws betreft, is het op het ogenblik een beetje stilte voor de storm, of wat corona betreft misschien wel stilte na de storm. Het kabinet laat driftig uitlekken dat er weer versoepelingen komen. Mariëlle Tweebeeke stelde vorige week de juiste vraag aan Rutte: ‘Als er geen noodsituatie meer is, waarom houdt u dan toch vast aan noodmaatregelen?’ Er kwam weer eens een heel lang antwoord, dat geen antwoord was.
Het was namelijk een erg goede vraag.
En stilte voor de storm? De bevolking van Oekraïne leeft nog steeds in bange afwachting van wat komen gaat.
