Laat ik nu aldoor gedacht hebben dat wij afgelopen woensdag 76 jaar bevrijding vierden.
Blijkt het de herdenking te zijn van één jaar concentratiekamp (zogenaamde lockdown) vanwege corona, tenminste volgens een politieke partij waarvan ik de naam maar niet meer noem.
Ik heb het voor jullie nagezocht, maar het afgelopen jaar is echt niemand die zich niet aan de coronaregels hield naar een gaskamer gestuurd, dus dat klopt gelukkig niet.
Zo ging er meer mis deze week. Ik had na de verkiezingen geschreven dat het voordeel van die ene zetel die 50plus over heeft is, dat niemand zich meer kan afsplitsen. Nou, dat zag ik dus verkeerd. Dat ene kamerlid, Liane den Haan was er als de kippen bij en heeft zich van zichzelf afgesplitst en daarmee heel consequent de lijn van haar politieke partij voortgezet: ruzie maken tot je erbij neervalt.
Het was wel het enige politieke nieuws deze week, het lijkt wel alsof wij geen kabinet hebben om kritiek op te leveren. Dat klopt natuurlijk wel een beetje, ons kabinet is demissionair en er is een formatie aan de gang. Tenminste, dat zegt men. Ik hoor daar niets over.
Het laatste wat bekend werd, was dat Rutte toegaf dat hij de afgelopen tien jaar alles verkeerd had gedaan en dat hij een radicaal andere manier van regeren wilde.
Weet je nog dat Engeland ook een radicale verandering wilde en dus een paar jaar geleden met een – heel kleine – meerderheid voor Brexit stemde? Boris Johnson beloofde zijn inwoners dat Groot-Brittannië er op vooruit zou gaan. Voorlopig is daar een behoorlijke economische malaise en dreigen Frankrijk en Engeland elkaar zelfs de oorlog te verklaren om uit te maken wie wat mag vissen, het zogenaamde ‘fish-and-chips-conflict’.
Ook in de televisiewereld dreigt er oorlog, in dit geval het zogenaamde chocolade-conflict.
Wat is er aan de hand? Omroep Max suggereerde dat het een goed idee zou zijn als op prime-time-televisie een groep bekende Nederlanders zou raden welke groenten in iemands neus zouden passen. Er werd een zogenaamde pilot gemaakt waarin Gordon bij Gerard Joling mocht proberen een flespompoen in zijn neus te hameren. Omdat er uiteindelijk een KNO-arts aan te pas moest komen om Gerard Joling pompoenvrij te maken, werd dat idee afgeblazen.
Jan Slagter kwam toen met het idee om bekende Nederlanders (geen programma zonder BN’ers) te laten raden of iets al dan niet van chocola was gemaakt.
Een normaal mens zou denken dat Jan Slagter toen vriendelijk doch dringend werd verzocht zich zo snel mogelijk te laten testen op alle mogelijke mentale afwijkingen. Maar nee, het was nog erger. Er stond iemand op die dat een goed idee vond, en vervolgens zei de baas van de NPO dat hij daar zendtijd voor ging vrijmaken. Er is dus niemand ontslagen, niemand met ziekteverlof gestuurd, niemand die vroeg of plotseling iedereen gek was geworden, zodat er op zondag nu dat chocoladeprogramma is.
En nu wil de baas van de NPO verder gaan op dit pad, dus nog minder informatieve programma’s, en in plaats daarvan nog meer BN’ers die nog meer programma’s gaan maken voor hersendoden.
Dus in plaats van Radar een programma waarin BN’ers gaan raden in welke stad een stoplicht het langst op oranje staat; het door vriend en vijand geprezen Andere Tijden wordt ingewisseld voor een dierenprogramma waarin hamsters BN’ers moeten nadoen.
Er komt een commissie die boetes gaat uitdelen als een programma te weinig BN’ers heeft of als er toch nog stiekem informatie wordt gegeven in een bepaald programma.
En dat in een week waarin wij werden geconfronteerd met een uur prachtige televisie, namelijk op 4 mei ’s avonds. Eerst de mooie toespraak van schrijver Roxane van Iperen, na de twee minuten stilte gevolgd door een prachtig, emotioneel verhaal van André van Duin. Ja, ook een BN’er, maar wel een met een verhaal.
