Even dreigde het nieuws afgelopen week geheel in het teken te staan van de arrestatie van voetballer Quincey Promes. Ik was altijd al meer antimes dan promes, dus ook voor mij werd het natuurlijk de week van de lockdown.

 

 

Ik ben geen complotdenker, maar dat er een paar dagen nadat Wopke Hoekstra partijleider van het CDA is geworden, meteen een heel strenge lockdown wordt ingevoerd, kan geen toeval zijn. Mark Rutte zag het CDA in de peilingen stijgen en besloot meteen Wopke binnen te houden. Wat is er gebeurd?

 

Wopke vraagt aan Liselotte of hij de partij mag leiden, Liselotte zegt nu wel ‘ja’; Maurice de Hond ruikt aan zijn peilstokje en ziet minstens twee zetels extra voor het CDA. Wat mij vooral bezighoudt, is waarom mensen nu plotseling wel op het CDA gaan stemmen. Zijn die nieuwe kiezers allemaal gelijk alle interviews en speeches van ons Wopke gaan lezen? Nee natuurlijk. Ja, hij is langer dan Hugo de Jonge, heeft andere schoenen (en blijkbaar een andere vrouw) en dus gaan we maar op hem stemmen? Blijft een mooi systeem, democratie.

 

Je weet, Churchill zei al: ‘Democratie is de slechtst denkbare staatsvorm; ik weet alleen geen betere.’

 

Ik had afgelopen maandag, toen het nieuws over de lockdown doorsijpelde, het idee dat veel mensen denken dat lockdown Engels is voor diarree. Binnen een uur was de hele voorraad wc-papier bij de plaatselijke supermarkt uitverkocht. Terwijl de echte vertaling van lockdown toch dichter bij obstipatie ligt.

 

De toespraak van Rutte en de maatregelen leken in eerste instantie duidelijk, behalve dat niemand kon uitleggen waarom de basisscholen dicht moesten: alle niet noodzakelijke winkels dicht.  Maar het kabinet had weer eens geen rekening gehouden met staatssecretaris Mona Keijzer. Twee weken geleden werd zij weggehoond, omdat haar ambtenaren hadden uitgelegd dat de horeca het beste open kon blijven als je maar niet tegelijk allemaal hetzelfde bestelde. Dus niet drie koffie, maar één koffie, één thee en vooruit, tante Corrie offert zich wel weer op en neemt haar eerste glaasje sherry. Nu legden haar ambtenaren uit dat eigenlijk alles essentieel was, zeker die grappige glazen boeddha’s van de Action en natuurlijk ook ondergoed, een ongeluk zit in een klein broekje (sorry, hoekje). Dus de HEMA open, evenals Hunkemöller.

 

De andere leden van het kabinet verklaarden, met nauwelijks ingehouden woede, dat alleen wat door de mond naar de maag ging noodzakelijk was, met extra mogelijkheden in de buitenlucht. De sexshops begonnen meteen hun aanbod aan te passen, zij zagen een gat in de markt. Evenals de prostitutie, maar dat bleek niet alleen een contactberoep, maar ook nog eens niet-medisch. Nee, die beroepsgroep ligt enkele weken plat.

 

En, behalve met Kerstmis, nog slechts twee mensen op bezoek. Dat heeft in deze tijd nogal wat consequenties. De drie koningen waren net onderweg, anders zouden zij 6 januari niet halen. Toen zij het nieuws hoorden, keerde Caspar onmiddellijk weer om; hij zou als enige Afrikaan ongetwijfeld bij de grens al geweigerd worden.

 

Schiphol was op de eerste dag van de lockdown overvol. Dat waren allemaal zeer meelevende en attente Nederlanders die heel altruïstisch besloten hadden mensen in het buitenland te besmetten in plaats van hier. Dat zij daarbij terechtkwamen in een ski-oord of een heel aangenaam subtropisch klimaat namen zij op de koop toe.

 

Je zou anders bijna vergeten dat er nog buitenland is als je zo opgesloten zit. Maar er gebeurt van alles in andere landen; in de Verenigde Staten wordt record op record gebroken. Joe Biden is deze week voor de twintigste keer sinds de verkiezingen tot president uitgeroepen, Trump heeft zijn vijftigste rechtszaak verloren en er zijn daar meer dan 300.000 coronadoden, maar Trump heeft zijn eigen vaccinatie nog even uitgesteld. Hij wil zeker weten dat er genoeg bleekmiddel in zit.

 

En toch ook weer goed nieuws: Paul McCartney, ik zag hem in 1964 in Blokker, komt op zijn 78e met een mooie cd met allemaal nieuwe liedjes.

 

Door: Nico van de Berg

Nico stond na zijn studie Engels voor de klas en hij eindigde zijn carrière als rector. Maar de liefde is niet over nu hij pensionado is, want hij duikt nog regelmatig in de Engelse literatuur. Dit wisselt hij af met het luisteren van muziek, met hier en daar een poging om zelf de gitaar te bespelen. Als fervent krantenlezer en nieuwskijker houdt hij voor ons de week bij.