En zo gaat het dus helemaal mis
Zo’n lange tocht van Brabant naar de redactie in Amsterdam wil er nog wel eens voor zorgen dat ik het niet helemaal tot het eindpunt volhoud. En geen haar op m’n hoofd die eraan denkt om m’n lekkere grote glas boordevol versgeperst sinaasappelsap over te slaan.
De thee heb ik al lang geleden verbannen uit m’n ochtendritueel, want dan kom ik niet eens verder dan Rotterdam. Zonder toilet dan. Maar met die zogenaamde monsterfiles van tegenwoordig is Amsterdam sowieso bijna een onhaalbare kaart geworden zonder tussenstop.
En dan dus die openbare toiletten… Jek jek.
Al moet ik toegeven dat in veel benzinestations tegenwoordig goed schoongemaakt wordt. Al hoeft er maar één mevrouw iets te laten slingeren en de volgende denkt dat het niet uitmaakt, want er ligt toch al iets. Wat druppels op de bril en de volgende denkt: ik ga er niet op zitten maar boven hangen, met als gevolg nog meer druppels. Een wc vies maken is op die manier zo geregeld. Rommel en viezigheid vermenigvuldigt zich razendsnel. Vreemd fenomeen.
Heel soms denk ik wel eens, ach, ik ruim even wat op, maar meestal… Tja, je weet natuurlijk ook niet wat voor viezerik het eigenlijk geweest is, die ene vóór je. Kunnen we niet gewoon eens met z’n allen afspreken dat we net doen of we thuis zijn?
Dus even achterom kijken en het kleinste kamertje net zo achterlaten als we het graag aan zouden treffen. Ach, ik vraag het natuurlijk helemaal aan de verkeerde mensen, want ik weet eigenlijk ook wel zeker dat Franska.nl lezers geen rommel laten slingeren.
Eens goed bedenken waar ik dit dan moet roepen, willen we er iets mee opschieten
Door Franska
Fotografie portret: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter