Uúúren kon ik bezig zijn met een kleurboek. Heel voorzichtig en keurig egaal pastel-getint en overal precies binnen de lijntjes, kleurde ik alles in. Er was volgens mij niemand die het zo mooi kon als ik. ZEKER mijn zus niet. Die er altijd een soort
Kandinsky-achtige kunst van maakte. Alles buiten de lijntjes en met keiharde kleuren. Toch won zij de prijs in de Chico Chaco en Choko-kleurwedstrijd. En ik niet. Heb ik me niet door laten ontmoedigen. Ik bedacht me gewoon dat het kwam omdat ik in een andere leeftijdscategorie viel. Ja ja, zulke woorden kende ik al toen ik zes was. Echt wel.
Ik heb altijd stug doorgetekend. Ook Artis heb ik ‘overleefd’. Was druk bezig met het afronden van een prachtportret van een struisvogel, die al zeker een kwartier netjes en profil voor me bleef staan poseren, toen ie ineens HAP! m’n schetsblok in z’n snavel pakte en ik als een gek moest trekken om het los te krijgen. Wat zijn die beesten sterk zeg. Staat nog steeds een snavel-afdruk in dat blok. Geloof dat ik daarna nooit meer dieren heb getekend. Veel te gevaarlijk! Ben nu pas weer voorzichtig begonnen sinds franska.nl er is. Vandaag de laatste dag van m’n dalmatiner. Als je ‘m gemist hebt, nog snel even kijken op de homepage.
P.S. Kreeg laatst wel een appje van zus, dat ik tegenwoordig wel vaak buiten de lijntjes zit te kleuren.
