Elise is altijd de laatste met hypes en trends
Van zelfrijdende auto’s tot moestuintjes voor kinderen. Elise is altijd the last to know. Toch rijdt ze op een fiets met een krat, draagt ze een beugel en gooit ze spinazie in de blender. Waarom?
Trends, ik zie ze niet aankomen. Zelfs al zit ik er met mijn neus bovenop, dan nog weet ik ze niet als zodanig te herkennen. Neem nou de moestuintjes van Albert Heijn. Bij het reclamebureau waar ze de hype verzonnen, moest ik er in 2015 teksten voor schrijven. ‘Welk kind heeft daar tegenwoordig nog geduld voor?’, dacht ik. Voetbalplaatjes willen ze, of mini’s! De realiteit haalde me sneller in dan dat ik komkommerplant kon zeggen.
Bij de eerste berichten over de zelfrijdende auto was ik ervan overtuigd dat het een grap was. Inmiddels heb ik me al neergelegd bij het idee dat mijn kinderen waarschijnlijk geen rijbewijs hoeven te halen. Scheelt ons weer geld dat we kunnen investeren in bitcoins. Of is die hype al voorbij?
Het vreemde van trends is dat ze zich in je systeem nestelen zonder dat je er erg in hebt. Zo rij ik al een jaar op een fiets met een plastic krat voorop. Waarom eigenlijk? Plotseling had mijn man er eentje gekocht. Via Marktplaats, wat betekent dat de trend al langer gaande is. Dat ik een beugel draag op mijn leeftijd? Geen toeval. Pas toen ik hem had, ontdekte ik dat ik weer braaf meeliep met de massa.
Ik rij op een fiets met een plastic krat voorop.
Waarom eigenlijk?
Mijn nicht vervoerde haar kinderen in een fietskar achter haar fiets. Dat deden alle moeders eind jaren ’90. Ik ben – slechts een paar jaar later – van de bakfietsgeneratie. Wie bepaalt dat moeders hun kinderen trekken of duwen? Of we Sonja Bakker-eierkoeken naar binnen schuiven of aan een Green Happiness- smoothie lurken? Ik in ieder geval niet.
Nooit ben ik ergens de eerste mee in mijn omgeving. Ja, drie jaar geleden, toen ik mijn Facebook-account opzegde. Rust aan mijn hoofd, heerlijk. Veel vrienden lieten weten dat ze dat ook stiekem wel wilden, toch was ik de enige die echt de stekker eruit trok. Ik voelde me een rebel. Een pionier! Tot niemand mij volgde en ik na anderhalf jaar weer terugkeerde en het plechtig mijn Facebook sabattical noemde. Even googelen leert dat dat al sinds 2010 een rage is.
Elise van der Velde is freelance copywriter, schrijft zich een slag in de rondte en probeert dit alles zo gracieus mogelijk te combineren met haar gezin van vijf. Geen huisdieren, dat moest er nog bijkomen.
