Eigenlijk moeten ze dit afschaffen
Zou het komen omdat ik ouder word?
Daar sta ik dan te tikken met mijn vork tegen het schaaltje. Verwachtingsvol. 3… 2… 1… Ik begin al te grijnzen. Klaar om het oorverdovende MAUW te horen.
Alleen er komt helemaal niks. Dus wandel ik de woonkamer in en tik nogmaals. Mijn hoogbejaarde kat Fred kijkt verstoord op uit zijn middagslaapje. Wie denk ik wel niet dat ik ben om hem zomaar wakker te maken?
Een moment maak ik me zorgen
Het beessie loopt al tegen de twintig en geen eetlust, zeker bij deze bejaarde heer, zou heel goed einde verhaal kunnen betekenen. Ineens schiet het me te binnen: o ja, zomertijd! De wintertijd is zo mogelijk nog zieliger. Dan hangt de bejaarde meneer om 16 uur, een uur te vroeg dus, vol overgave aan de keukenkastjes. MAUWWW (!) Wáár blijft dat eten nou?
Inmiddels is de kat overleden en ben ik zelf dertig jaar ouder. En heb ik in plaats van katten cavia’s. En geloof het of niet, die leven net zo op de klok als mijn bejaarde Fred ooit. De zomertijd is alweer een weekje gaande, maar nog steeds kijken de beesten aangenaam verrast op als er ineens andijvie uit de lucht komt vallen.
Nou vinden zij dat geen probleem, ze kunnen altíjd eten. De enige in dit huishouden die na een week nog steeds aanpassingsproblemen heeft, is ondergetekende. ’s Morgens kom ik mijn bed niet uit en ’s avonds, als het allang bedtijd is, spring ik nog vrolijk rond in huis, energieker dan ooit tevoren. Het gevoel dat ik een marathon kan lopen om 23 uur ’s avonds. Tja. Beter van niet.
Zou het komen omdat ik ouder word…
Dat het langer duurt om me aan te passen aan een tijdswissel? Voorheen had ik daar nooit zo’n last van. Behalve in mijn studententijd. Dan waren er steevast tentamens eind maart en had ik een uur minder tijd om te studeren. ‘Dan had je eerder moeten beginnen’, was bij ons thuis een gevleugelde uitspraak.
Maar verder, nergens last van. Mijn leven was over het algemeen zo totaal ritme-loos dat dat ene uurtje meer of minder niet uitmaakte. En nu, bijna veertig lentes jong, heb ik er dus ineens las van. Niet die ene dag, maar een week lang. Ik ben de hele dag geïrriteerd of maak juist ontzettend flauwe grappen – nog flauwer dan normaal.
Daarom de vraag: moeten we dit gewoon niet eens een keer afschaffen?
Een discussie die elk jaar terugkomt, dat weet ik. Nogal irritant, want ergens jaren over praten en er vervolgens niks mee doen is vrij nutteloos. Ik vind dit wat voor het partijprogramma voor de Partij voor de Dieren, want och, laten we alsjeblieft onze huisdieren dit leed in de toekomst besparen.
Door: Redactie Franska.nl
