‘Mijn eigen moeder is jaloers op mijn stiefmoeder’
De moeder van Dewi vertrok na haar scheiding met haar nieuwe vriend naar Spanje en liet Dewi achter bij haar vader. Nu ze weer in Nederland woont is ze jaloers en eist ze haar plek weer op.
‘Ik was vijftien toen mijn ouders uit elkaar gingen en eerder opgelucht dan verdrietig. Mijn moeder vond dat ze veel gemist had in haar leven en begon, toen ik in de brugklas zat, aan een universitaire studie. Daar in de collegebanken leerde ze iemand kennen met wie ze uiteindelijk verder wilde. Niet in Nederland, maar in Spanje.
Natuurlijk deed mijn vader zijn best om haar op andere gedachten te brengen, om haar in ieder geval in Nederland te laten blijven, maar ze ging. In het begin was ik nog wel bij haar in de vakanties maar toen ze met haar vriend een zeilboot had gekocht en daarmee lange reizen maakte, had ik niet meer zo’n zin om bij haar te zijn. Dat haar jongere vriend niet zo op een puberende stiefdochter zat te wachten hielp ook niet mee.
Na een tijdje leerde mijn vader ook iemand kennen met wie hij uiteindelijk heel gelukkig werd. Joke drong zich als stiefmoeder niet aan me op en gaf me alle ruimte om te wennen aan een nieuwe situatie. Zij was het die ik in vertrouwen nam als ik verdrietig was, die gordijnen maakte toen ik op kamers ging en voor de gezelligheid met me mee de stad in ging. Deze typische moeder-dochterdingen deed ik nooit met mijn eigen moeder, maar wel met haar. Zij was het ook die in mijn kraamtijd hielp met de baby. Mijn moeder zat toen ergens in een of ander tropisch oord en nam niet de moeite om in de buurt van haar eerste kleinkind te zijn.
Mijn kinderen weten niet beter of Joke is hun oma. Mijn moeder noemen ze bij haar voornaam en als ze al eens in Nederland was merkte ik aan hen dat ze haar maar een beetje vreemd vonden. Ze hebben weleens bij haar gelogeerd in het vakantiehuisje dat ze huurde, maar na een dag belde mijn moeder met de vraag of ik ze op wilde halen. Ze wilden liever naar huis. Dat dat misschien aan haar kon liggen kwam niet eens in haar op. Ze is toch zeker hun oma?
Inmiddels is de zeilboot verkocht en woont mijn moeder met haar vriend weer in Nederland. Maar hier heeft de tijd niet stilgestaan en heb ik inmiddels een volwassen leven met mijn man, kinderen, mijn vader en Joke. Nu wil ik best af en toe met mijn moeder afspreken, maar eerlijk gezegd heb ik er niet zo’n zin in. Ze wilde zelf weg toen ik haar het hardst nodig had, en nu moet ik doen alsof dat nooit gebeurd is? Ze is eigenlijk een vreemde voor me en nu ik zelf kinderen heb kan ik me er al helemaal niets bij voorstellen dat ik ze achter zou laten om mijn eigen plan te trekken. Bovendien voelt Joke veel meer als mijn moeder en de oma van mijn kinderen.
Maar ik krijg steeds meer het gevoel dat mijn moeder daar erg jaloers op is. In plaats van dat ze blij is dat Joke het gat dat zij achterliet opvulde met liefde voor mij, is ze erg bitter en boos dat zij en ik die band niet hebben. Ik moest toch begrijpen dat zij destijds niet anders kon. Dat het beter voor me was dat ik bij papa achterbleef want zij kon mij niet bieden wat ik nodig had. Ze ziet totaal niet wat haar keuze voor zichzelf met mijn zelfvertrouwen gedaan heeft. Jarenlang had ik het gevoel dat ik niet goed genoeg was, want als zelfs je moeder je verlaat, dan moet er wel wat mis met je zijn. Gelukkig leerde ik door het geduld en de liefde van Joke dat het niet aan mij lag en dat er wel heel veel van mij werd gehouden.
Dat mijn moeder nu de moeder-dochterband aan wil halen vind ik nogal ongemakkelijk. Het lijkt wel alsof ze haar plek opeist en weer geen oog heeft voor mijn gevoelens. Opnieuw gaat het alleen maar over haar en daar heb ik eerlijk gezegd totaal geen behoefte meer aan.’
