Een wereldreiziger? Laat mij maar lekker thuis
Mijn kinderen zijn echte wereldreizigers. Op het moment dat ik dit tik, zit mijn jongste zoon in Nieuw Zeeland, op stage, mijn jongste dochter is een maand in Maleisië (‘van daaruit kan ik ook best werken, mam’).
Dat hebben ze vast van mij, dacht ik nog.
Want al ben ik nooit zo’n avonturier geweest, dat lag dan toch hoofdzakelijk aan de omstandigheden. Toen ik jong was, had niemand ooit van backpacken gehoord en als alleenstaande moeder van vier kinderen zat reizen er niet in. Ik was allang blij als ik een dagje Efteling heelhuids overleefde. Later, toen ik weer een relatie kreeg, gingen we weleens op vliegvakantie, maar sinds we een hond hebben, komen we niet verder dan Duitsland. En toch wist ik het zeker: dat avontuurlijke, dat heb ik vast wel ergens zitten. Diep verborgen. Na mijn pensioen kopen we een camper, dat was mijn plan. En dan naar waar de weg ons brengt. Italië, Portugal, Oostenrijk, Hongarije. In gedachten zie ik me al als een soort Sissi over de Alpenweiden huppelen. Wijde wereld, here I come.
Dit jaar besloten we Duitsland een keer achter ons te laten en naar Tsjechië te gaan. Met hond. Nu ben ik niet zo van de lange autoreizen, maar Rob verzekerde me dat hij dol is op rijden en dat een uurtje of negen geen enkel probleem is. Heen deden we in twee keer. Dat vond ik al best pittig, maar goed, je wil niet klagen op je vakantie. Tsjechië was heerlijk. We hadden een prachtig huisje, vlak aan een groot meer. Mooie dingen gezien, veel gedaan.
Dat het eten er niet echt geweldig was, daar hebben we het niet over. Ook niet over de rat die over ons terras wandelde (gelukkig op de laatste dag, want daarna durfde ik de tuin niet meer in). Maar dan die terugreis… Dertien uur in de auto met een voedselvergiftiging.
Duizend kilometer van wc naar wc, plastic zakje altijd binnen handbereik. Wat was ik gelukkig dat ik eindelijk mijn eigen bed in kon rollen. Zielsgelukkig ruimde ik de volgende dag alle spulletjes weer op. In mijn eigen huisje, veilig en schoon. Ik een wereldreiziger?
Maandenlang op pad met de camper? Alleen in mijn dromen. In praktijk is de wereld me te ver, te vies en te vermoeiend. Volgend jaar gaan we lekker naar Limburg.
