Een mooie vrijdagmorgen
Ik weet niet hoe jij wakker werd, maar ik had een bijzondere ochtend. Ik sliep namelijk met mijn moeder in een bed. Hoe vaak gebeurt dat nog?
De laatste keer was zeker twintig jaar geleden, nadat ze mijn verstuikte hart weer had proberen te lijmen met rode wijn en chocola. Mijn vader was op zee geweest en ik was extra dicht tegen haar aan gekropen.
Nu was de aanleiding iets minder dramatisch. Mijn vader moest op pad naar het buitenland en mijn moeder logeert even bij mij. Toen ik het logeerbed aan het uitklappen was, bedacht ik hoe suf dat eigenlijk was. Ongezellig, en bovendien moest ze dan twee steile trappen op in plaats van een. “Je komt gewoon gezellig bij mij.” En daar héb ik me toch op verheugd. Tegelijk is een vriendin van mij een paar dagen bij haar ouders in Bologna. “Hoe vaak doe je dat nou nog? Alleen met je ouders zonder man en kinderen op vakantie?” Ook zij kon niet wachten, zoveel zin had ze.
Af en toe weer terug naar het gezin van toen, daar moet je proberen tijd voor te maken. Mij lukt het dus een keer in de twintig jaar, maar ik geniet er toch van. Vanavond mag ik weer.
Fijn weekend, liefs,
May
Door: May-Britt Mobach
