Een lesje mores na ongelukken

 

Het Rode Kruis heeft een lesmodule ontwikkeld om aan scholieren uit te leggen dat video’s maken na een ongeluk niet handig is.

 

Een ongeluk uitgebreid lopen filmen in plaats van hulp te bieden (of op z’n minst het fatsoen te hebben de hulpverleners niet voor de voeten te lopen): we zijn het er natuurlijk allemaal over eens dat dat écht niet kan en dat het ook maar goed is dat dit strafbaar is geworden. Negentig procent van alle mensen blijkt schande te spreken van dit soort ramptoerisme en toch is het schering en inslag.

 

Het lijkt een soort reflex geworden, dat wanneer je ziet dat een vrachtauto kantelt of fietser wordt aanreden, je je telefoon pakt om er een foto of filmpje van te maken in plaats van te kijken of je iets kunt betekenen of 112 te bellen. We vinden er van alles van als het gebeurt, maar durven er ook weer niets van te zeggen. Je weet immers maar nooit hoe het afloopt, met mensen die op hun gedrag worden aangesproken.

 

De hoogste tijd dus voor een lesje mores – en wel letterlijk!

 

Het Rode Kruis heeft namelijk een lesmodule ontwikkeld waarmee het aan scholieren wil uitleggen dat hulp bieden na een ongeluk gewenster is dan video’s maken. Die module is opgenomen in de online les Hero of Humanity, een interactieve game voor jongeren vanaf 16 jaar, waarbij deelnemers diverse dilemma’s krijgen voorgeschoteld met als doel ze bewust te maken van hun eigen rol in een noodsituatie – help jij altijd, iedereen en overal? Na de les volgt een gesprek in de klas over keuzes en afwegingen.

 

Zou het helpen?

 

Hoe lang is het geleden dat het nog stoer was om te roken? Dat het nog de normaalste zaak van de wereld was om in beschonken toestand achter het stuur te kruipen? Topless te zonnen? Kinderen onwetend te houden en arme mensen dom?

 

 

Kikkers op te blazen? Onvoorzichtig te zijn met vuurwerk? Zonder helm de hele stad door te brommen en zonder autogordel naar Zuid-Frankrijk te scheuren – met drie kinderen los op de achterbank?
Wat we ooit de normaalste zaak van de wereld vonden, was dat op een dag niet meer. Die dag kwam niet vanzelf, maar pas nadat we het gevaar van een situatie hadden leren inzien, of de risico’s of de laakbaarheid of het onrecht of de ridiculiteit. Voorlichtingscampagnes, onderzoeken en opgeheven vingertjes in de krant of op televisie hielpen ons die inzichten te krijgen.
Voortschrijdend inzicht dus.

 

Dus pakken we op een dag nog wel de telefoon als we getuige zijn van een ongeluk of ramp. Maar dan om 112 te bellen en niet eerder dan dat we gekeken hebben of we kunnen helpen.

 

Door: Brigitte Bormans

Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.

Afbeelding van Brigitte Bormans