Een heel goede morgen voor jou
Zo’n kleine irritatie die je soms niet kunt wegdrukken. Zoals wanneer iemand naast je een hard snoepje zit te eten.
En al helemaal als je voelt dat iemand dat keurig en een beetje besmuikt doet, maar ondertussen zo knarst dat daarbij vergeleken met tien krijtjes over het schoolbord krassen klinkt als een Bach-sonate.
Dan blijf ik maar denken dat het zo afgelopen zal zijn. Ik bedoel: ik doe gemiddeld twintig seconden met zo’n snoepje. Ik ben van de firma hapslikweg. Maar nee hoor, het gaat door.
Misschien een vreemde vergelijking, maar als een stel in de hotelkamer naast je wat horizontale inspanning verricht, kan ik ook denken: op een gegeven moment is het klaar. Dan maak je het af toch, samen? Nou, dat idee heb ik dan ook bij het snoepje. Dat lijkt een toversnoepje dat niet kapot te krijgen is. En dan… als het einde in zicht is, begint het geritsel met het papiertje (ook irritant) en pakken ze het volgende snoepje. Dan zit er maar een ding op: vragen of je er ook een mag en heel hard mee-knarsen.
Fijne dag!
May-Britt
Door: May-Britt Mobach
