Een goedemorgen voor jou
Dit weekend was er weer zo een. Twee dagen waarop alle deuren open zwaaien.
Waar ik in de winter mijn buren zomaar een maand niet kan zien, hield ik nu in de voortuin een staande receptie. Ons huis staat heel strategisch in het loopje naar de vuilcontainer dus ik weet dat mijn overbuurman kampt met een vervelend kuchje, mijn buurmeisje per 1 november een kamer heeft gevonden, mijn andere buurjongen deze week zijn eerste tentamen psychologie heeft, dat de hond van de buren deze week naar de kapper gaat en ga zo maar door. Ik wuifde en babbelde, tilde het bankje uit onze voortuin in het parkje tegenover ons huis, hing een ballon aan een boom en legde een kleedje op de grond.
Onze dochter hield een slaapfeestje en al haar vriendinnen mochten een paar uur eerder komen. We rolden stucloper uit over het gras, smeerden het in met groene zeep en water en zagen de onbezorgde kinderlijfjes tussen de druppels over de grond zweven. Er werd in bomen geklommen en er werden marshmellows geroosterd. Toen ik zondagavond mijn werkweek ging voorbereiden, moest ik echt zoeken naar mijn laptop, zo was ik afgesneden geweest van alles dat zich verder dan honderd meter van ons huis afspeelde.
Geen I-pads, geen laptop, gewoon huisje, heggetje, beestje. Ik zal niet zeggen dat alles vroeger per se beter was, maar als ik zo naar dit weekend kijk, denk ik dat het misschien toch wel zo was.
Ik wens je een knus dagje,
May-Britt
Door: May-Britt Mobach
