En nog een verdieping lager ligt er ook eentje in de keuken. Dat is wel nodig ook, aangezien ik laatst per ongeluk een eetlepel sambal in de soep had gedaan, terwijl er een theelepel in het recept stond. Oeps… niet goed gezien.
Maar een nieuwe bril betekent voor mij een bril met multifocale glazen. En dat wil ik niet. Ik wil eigenlijk helemaal geen bril. En zeker geen bril met van die dubbele glazen die de hele dag op m’n neus moet. Want nou ja, ik zal het dan maar gewoon zeggen… dan voel ik me OUD.
Toen ik vijftig werd dacht ik altijd dat ik me daar helemaal niet druk om zou maken. Maar ergens begint dat getal nu toch een beetje aan me te knagen. Ik durf niet aan de fillers of botox, dus heb ik vrede gesloten met mijn rimpels. En ik heb pas een paar grijze haren, daar hoor je mij ook niet over. Maar die bril is wel een dingetje. En hoe hard ik ook mijn best doe om de wereld zonder te bekijken, ik beland steeds vaker in de problemen omdat ik het gewoon niet goed meer zie. Ik zwaai naar mensen die ik helemaal niet ken, maar de buuf loop ik in de supermarkt straal voorbij. Ik heb al twee keer de verkeerde benzine in mijn auto getankt en ik bel nogal eens mensen die ik helemaal niet wil spreken omdat ik op de gok iemand uit het contactenlijstje op mijn telefoon selecteer.
Lekker stom dus en ik zit mezelf in de weg. Lenzen zijn voor mij helaas geen optie omdat ik nogal allergisch ben voor allerlei chemische zaken om die dingen schoon te maken. Misschien dat ik van de week dus toch maar ga kijken naar zo’n bril met van die duo-glazen zodat ik het leven weer scherp aan me voorbij zie trekken. Want als ik te lang wacht en aan de andere kant van die vijftig ben beland, koop ik vast de verkeerde omdat ik het montuur dan helemaal niet meer kan zien en ik op de tast iets uit moet kiezen.
