Franska.nl

Eefje was al meer dan zeven jaar single toen ze zich inschreef op een datingsite

De eerste match die naar meer smaakte leek meteen een regelrechte bingo.

‘Waar kom je een man tegen? Mijn ene vriendin liep haar ridder op het witte paard spontaan tegen het lijf in de kroeg. Binnen no time woonden ze samen, waarna ze nog lang en gelukkig leefden. Een andere vriendin was met haar zus op strandvakantie in Marokko toen ze aan de bar bij het zwembad werd aangesproken door een man met wie ze notabene een keer had samengewerkt. Een half jaar later waren ze getrouwd en hun tweede dochter zag kort geleden het daglicht. En dan zijn er nog de verhalen van een vriend die ging tanken en haar zag staan bij de kassa, en mijn zus die bij de supermarkt oogcontact maakte met de man met wie ze binnenkort gaat samenwonen.

 

Ik zou ervoor tekenen om hem spontaan ergens te ontmoeten. Alleen, overkomt mij dit niet. Ik ben al bijna zeven jaar single en houd zo langzamerhand overal mijn ogen en oren open, voor het geval dat, je weet maar nooit. Mijn zoon gaat over niet al te lange tijd het huis uit, dus het mag er nu echt wel eens van komen. Daarom besloot ik, na heel lang aarzelen, om dan toch maar eens een profiel aan te maken op een datingsite, en eerlijk is eerlijk: er ging een wereld voor me open. Bij de eerste match, die ook nog veelbelovend leek nadat we een aantal keren hadden gechat en ten slotte gebeld, ging ik er zowaar in geloven dat dit iets kon worden. Leuke vent om te zien, oké baan, ongeveer van mijn leeftijd, een dochter die zowat even oud was als mijn zoon, en zowaar ook wat raakvlakken op het gebied van liefhebberijen en interesses.

 

‘Zullen we niet eens afspreken?’ vroeg hij.

 

‘Waarom niet? We gaan ervoor,’ antwoordde ik.

 

We spraken ergens in het midden van zijn en mijn woonplaats af, en op de dag dat dat zou gebeuren, voelde ik me weer een puber. Ik veranderde wel tien keer van outfit voordat ik eruit was wat ik zou aantrekken, probeerde mijn haar los, opgestoken en in een staart, en maakte me drie keer op voordat ik tevreden was.

 

Toen ik hem bij binnenkomst, in de kroeg waar we hadden afgesproken, zag zitten, maakte mijn hart een sprongetje. Live zag hij er minstens zo goed uit als online en hij rook ook nog eens lekker, viel me op toen hij me drie zoenen gaf. Om woorden zat hij ook al niet verlegen. Waar ik nog wel een beetje ongemakkelijk was met de situatie, leek hij daar totaal geen last van te hebben en vertelde honderduit. Dit kon zomaar eens te mooi om waar te zijn, dacht ik. Totdat ik, na een ongelooflijk aangenaam uurtje, de vraag stelde die alles veranderde:

 

‘Hoe lang ben je eigenlijk al gescheiden?’

 

Zonder zelfs maar van kleur te verschieten, antwoordde hij:

 

‘Nee joh! Ik ben nooit getrouwd geweest. Mijn vriendin en ik wonen samen. Trouwen hoeft van geen van ons beiden zo nodig.’

 

‘Je woont samen?’ Mijn stem sloeg over.

 

‘Oh, ik dacht dat je dat begrepen had. Mijn vriendin en ik hebben een open relatie. Dat we er af en toe iemand naast hebben, gunnen we elkaar van harte. Het houdt onze liefde, denk ik, sprankelend.’

 

Ik heb hem niet eens meer een hand gegeven voordat ik de tent verliet. In de auto heb ik zitten huilen als een klein kind. Ik voelde me net zo vernederd als onnozel. Als ik hier iets van moest leren, dan was het wel wat ik al heel erg lang vermoedde: dat online daten niets voor mij is en dat ik liever alleen ben als het me niet gegeven is om iemand gewoon ergens spontaan tegen te komen.

 

De naam Eefje is gefingeerd. De echte naam is bekend bij de redactie. Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.