Dit verhaal laat zich lezen als een sprookje

El Paso liep massaal uit voor het afscheid van deze vrouw

 

De naam Antonio Basco zegt je hoogstwaarschijnlijk niets maar zijn verhaal moet je lezen, want een sprookje is er niets bij en liever dan dit gaat een nieuwsbericht nooit meer worden.

 

Antonio’s verhaal begint zo’n tweeëntwintig jaar geleden als hij ergens in Nebraska aan de bar zit en als door de bliksem getroffen wordt door een vrouw. Margie Reckard is haar naam en ook voor Margie is van meet af aan klip en klaar dat zij en Antonio als het ware voor elkaar voorbestemd zijn. Om hun samenzijn te vieren zullen ze eerst wat samen door hun geliefde Verenigde Staten trekken alvorens ergens te settelen, besluiten ze. Totdat ze op een goede dag in El Paso komen en weten: El Paso gaat het worden.

 

Misschien voel je ‘m al aankomen?

 

Want uitgerekend in El Paso slaat in de ochtend van 3 augustus (nog maar een paar weken geleden inderdaad) het noodlot toe als een schutter in de Walmart het vuur opent en tweeëntwintig mensen de dood injaagt. Margie is één van hen. Eén van de tweeëntwintig mensen die op het verkeerde moment op de verkeerde plaats zijn.

 

Antonio is nu weer alleen. Want vrienden en familie heeft Antonio amper. Zijn leven draaide immers de laatste tweeëntwintig jaar om zijn Margie aan wie hij meer dan genoeg had. Maar de gedachte aan een vrijwel lege kerk op de dag van haar afscheid doet Antonio’s hart bij voorbaat breken en daarom besluit hij om bij gebrek aan beter dan maar de hele gemeenschap uit te nodigen.

 

 

Wat zijn oproep teweegbrengt overtreft vervolgens zijn stoutste verwachtingen – ieders stoutste verwachtingen! Want bij aankomst in de kerk ziet Antonio een rij mensen zo immens dat hij zijn ogen niet kan geloven. Zo’n zevenhonderd mensen zijn, sommige van heinde en verre, samengekomen om zijn Margie vaarwel te zeggen. De rij slingert rondom de kerk en nog verder tot diep in een straat verderop. En dat niet alleen. Want volgens de New York Times worden er die dag ook nog eens negenhonderd (!) bloemstukken bezorgd. Als ode aan zijn Margie. En voor Antonio zelf. Die dankzij al deze mensen ook het afscheid van zijn Margie tot een waar sprookje wist te maken.

 

Door: Brigitte Bormans

Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.

Afbeelding van Brigitte Bormans