Franska.nl

Dit moet niet mee in haar kist

In deze tijd spreken we van een narcist om hem te typeren.

‘Wat zou jij doen?’ vraagt ze.

Haar moeder wil scheiden. Ze is al over de tachtig.

‘Waarom nu?’ vraag ik.

‘Omdat ze al een hekel aan hem heeft zolang ze ongeveer samen zijn,’ zegt mijn vriendin en met hem bedoelt ze haar stiefvader. Mijn vriendin heeft ook een hekel aan hem.

Deze moet even bezinken. Even maar.

Want dit vind ik eigenlijk meteen dapper. Heel erg zelfs. Toch nog een statement maken voordat het te laat is en ze haar huwelijk mee in haar kist moet nemen.

‘Ik zou haar helpen. Dat is vast ook goed voor jezelf.’

Mijn vriendin verloor haar vader toen ze nog geen vier was. Ze heeft nog een paar vage herinneringen aan hem, maar in feite heeft ze hem nooit gekend. Als haar stiefvader er niet is, vertelt haar moeder weleens over hem. Ze kan geen genoeg krijgen van die verhalen. Ze houden de herinneringen aan haar vader levend, zodat ze met haar vader kan blijven praten als ze ergens mee zit of zich alleen voelt. Want dat doet ze dan: eindeloze verhalen met haar vader houden.

In deze tijd spreken we van een narcist, als we de stiefvader willen typeren. Destijds werd hij in eerste instantie best wel charmant gevonden en liet haar moeder zich met boter en suiker door hem inpakken en was het al te laat toen ze zag wat voor vlees ze in de kuip had.

Ze is overtuigd, mijn vriendin.

En toch is het er niet van gekomen, van die scheiding. Want op het moment dat ze het hem gingen vertellen, had hij zich huilend aan hun voeten geworpen. Zich uitgeput in excuses, want hij had het nooit kwaad bedoeld. 

Alles was altijd alleen maar uit liefde. Hij had zijn leven zowat voor hen gegeven en dat zou hij zo weer doen.

‘Die keer dat je vier weken niet tegen me praatte, terwijl ik tot op de dag van vandaag niet weet waarover dat ging, dat was uit liefde? Alle keren dat je mamma’s verjaardag verpestte door als een kind te gaan zitten mokken, omdat je niet wilde dat er familie over de vloer kwam om haar te feliciteren. Dat deed je uit liefde? Zal ik nog even doorgaan over wat jij allemaal uit liefde voor ons deed?’

Het was voor het eerst dat ze zich vrij had gevoeld om haar hart te luchten en niet ieder woord op een goudschaaltje te wegen. Want dat had ze altijd gemoeten. Als hij haar niet op haar eigen woorden pakte, dan pakte hij haar moeder namelijk wel. 

‘Sindsdien houdt hij zich gedeisd,’ zei ze laatst. ‘Hij weet dat ik mijn moeder meteen kom ophalen als hij zich niet gedraagt en hij weet dat ze dan met me mee zal gaan.’