Dit maakt mij het kwaadst
Zo snel word ik niet boos, laat staan agressief, dat is echt niets voor mij. Maar er is één ding in het leven dat me buitensporig boos maakt.
Helaas is dat iets wat mij nog best geregeld gebeurt aangezien ik in Amsterdam woon. Toen ik nog studeerde woonde ik aan de Korte Leidsedwarsstraat, vlakbij het Leidseplein, en toen gebeurde het me nog vaker. Woest werd ik dan.
Nu kreeg ik gisteren een appje van mijn vader, dat mijn moeder en hij in mineurstemming waren. Het was hen namelijk ook overkomen. Nou, ik kan er dus helemaal inkomen dat je volledige dag (en die daarna ook) erdoor verpest wordt. Al helemaal omdat zij een veel duurdere versie hadden dan ik, want ik reken er bijna op dat het me minstens één keer in het jaar gebeurt. En die van hen was zelfs elektrisch.
Je raadt het al, ik heb het over fietsendiefstal. Er is werkelijk niets dat me zo kwaad maakt als wanneer mijn fiets blijkt te zijn gestolen. Onrecht, racisme, discriminatie, dierenmishandeling: maakt me ook woest hoor. Maar vaak weet je dan wie de daders zijn en kan je je woede op hen projecteren. Maar nietsvermoedend je deur uitstappen en een leegte zien in de fietsenstalling waar eerst je fiets stond… Aaahhh. Echt, zet mij op dat moment in een ring met Rico Verhoeven en ik win. Zó kwaad. Nee, oké, dat zou ik niet echt winnen, maar je begrijpt de woede.
Een soort machteloosheid, want je kan je woede niet op iemand richten. Je weet immers niet wie de dief is. En machteloze boosheid is het meest frustrerend. Je kan alles goed doen: extra slot erop, in de fietsenstalling, en alsnóg wordt ie gestolen.
En in het geval van m’n ouders vind ik dat al helemaal erg. Twee oudjes (ja, sorry) van rond de zeventig. Ze kunnen nu in de coronatijd al niet echt veel kanten op, en dan wordt ook nog eens die kneiterdure fiets gejat.
Overigens dacht ik de oplossing te hebben voor mijn eigen fietsendiefstalprobleem en ben ik aan de Swapfiets gegaan. Die zijn heel herkenbaar, je betaalt per maand en mocht hij gestolen worden dan betaal je eenmalig veertig euro. Leek me een goede deal, want wie gaat er nou met zo’n fiets vandoor die overduidelijk van zo’n bedrijf is? Nou… Daar stond ik dan, twee weken geleden, op m’n 31e verjaardag nota bene: Swapfiets weg.
Door: Wieke Veenboer
Wieke Veenboer woont in Amsterdam. Ze is een graag geziene gast in de Amsterdamse horeca en probeert af en toe zelf een keukenprinses te zijn. Ze houdt van reizen, verslindt boeken maar speelt ook Netflix uit.
