Dit is waarom we fitgirls ontzettend irritant vinden
Fitgirls. Je kunt niet meer om ze heen. Overal zie je ze met hun gebootcampte lichamen, nippend aan groene smoothies, met hashtags als #lovemybody en #bleekselderijforever! En wees eerlijk: heb je niet heel stiekem een beetje de pest aan ze?
Ik bedoel, dat zij iedere dag twee uur in de sportschool staan en al drie jaar geen koolhydraat meer hebben gezien moeten zij weten, maar moet dit zo in our face?
Mijn vriendin Ashkaine Hora Adema is er ook één. Nu is zij niet de doorsnee twintigjarige met een obsessie voor kettlebells en een fobie voor koolhydraten. Ze lijdt aan reuma, zat om die reden zelfs jarenlang in een rolstoel en oh ja, ze is ook nog eens de vijftig gepasseerd. Tweeënhalf jaar geleden gooide ze het roer om. ‘Waar zou ik nou echt blij van worden?’ vroeg ze zich af. Het antwoord was: fit worden.
Sindsdien traint ze iedere dag. En dat zie je. Ashkaine heeft een vetpercentage van 13% en een sixpack en biceps om jaloers op te zijn. Zij kan gewoon zwaaien als ze een mouwloos hemdje aan heeft en heeft nooit zo’n gezellige vetrand boven haar spijkerbroek. Zware boodschappen tilt ze zonder moeite naar boven. Maar nog belangrijker: ze voelt zich ge-wel-dig. Ze heeft energie, ze is niet boos te krijgen en kan de hele wereld aan. En ook dat was vroeger wel anders, zegt ze.
‘Zij kan gewoon zwaaien als ze een mouwloos hemdje aan heeft en heeft nooit zo’n gezellige vetrand boven haar spijkerbroek.’
Omdat ze anderen wil inspireren en omdat ze heel veel plezier heeft in het sporten, post ze regelmatig foto’s en filmpjes op Instagram. Ook sierde ze onlangs de cover van Het Parool en was ze op televisie te zien in een reportage over fitness bij de Stand van Nederland. Daarbij is ze ook nog eens een totale babe met een geweldige garderobe en goed haar. Good for her, zou je zeggen. En hoe hoopvol dat het nooit te laat is om een totale levensstijlverandering te ondergaan.
Toch krijgt Ashkaine ook negatieve reacties. Vriendinnen die niet meer met haar naar het strand willen, die haar ontvolgen op Instagram omdat ‘ze er buikpijn van krijgen’. Eén vriendin zei zelfs letterlijk tegen haar: ‘You’re embarrassing us.’
We worden nooit boos op mensen die dik zijn en een slechte conditie hebben, maar mensen die dun en fit zijn vinden we blijkbaar heel irritant. Waarom wekken fitgirls zoveel weerstand op?
Ik denk dat ik het wel weet. Als iemand in je omgeving zoveel traint, ga je je automatisch slechter over jezelf voelen. Want als zij het kan, waarom kun jij het dan niet? Waarom lukt het haar wel om die KitKat te laten liggen (Lillian heeft een zak meegenomen vandaag, een zak!) en werk jij er niet één, maar drie naar binnen? Waarom kan zij wel om zes uur opstaan om te gaan trainen en blijf jij liggen tot ver na snoozetijd? Waarom drinkt zij één glas wijn en neem jij meteen de hele fles?
‘You’re embarrassing us.’
Door fitgirls kun je het gevoel krijgen dat er iets dramatisch mis met je is. Je bent lui! Je hebt geen doorzettingsvermogen! Je bent te dik! En omdat we nou eenmaal iedere negatieve gedachte over onszelf moeilijk kunnen verdragen, heeft ons ego daar een heel goed trucje op gevonden. Nee, wíj zijn niet lui, zíj zijn gewoon knettergek!
Dit is jammer en niet nodig. Want ik heb de truc gevonden om in het reine te komen met onze afgetrainde medemens. Vergelijk fitgirls met triatlondeelnemers. Trainen voor een triatlon is loodzwaar, maar jij zou het heus kunnen als je dat zou willen. Maar het hóéft niet en je bent geen sukkel als je het gewoon bij één rondje Vondelpark houdt. Zo kijk ik ook naar fitgirls. Ze laten je een wereld zien waar je in kunt stappen, maar je kunt het ook gewoon als inspiratiebron zien.
En het werkt. Als ik Ashkaine zie, krijg ik altijd zin om te gaan sporten. Sterker nog, soms train ik met haar mee (zij met gewichten van vijftien, ik met drie kilo). En ja, het is ook raar dat we het heel normaal vinden om iedere dag twee uur naar Netflix te kijken en het be-la-che-lijk vinden als iemand diezelfde tijd besteedt aan sport (deze quote is van haar). En het is óók raar dat ik hier op de redactie soms de neiging moet onderdrukken om stiekem Simones broccolisnackjes te verstoppen om te kijken of ze dan naar de oude kaas grijpt (het antwoord is nee, overigens).
Fitgirls zijn niet de norm. Je kunt gerust vraagtekens zetten bij hoe gezond het is om geen grammetje vet op je botten te hebben. Net zoals ik denk dat het niet per se goed is om een triatlon te lopen. Maar fitgirls helpen ons wel om vanuit een ander perspectief naar ons eet- en sportgedrag te kijken. Zo denk ik vaak aan Ashkaine als ik geen zin heb om te sporten, want als zij naast haar carrière en drie kinderen tijd vrij kan maken, dan kan ik het ook. Ik ben ervan overtuigd dat ik dankzij Ashkaine gezonder leef. Al zou het enorm schelen als Lilian NU die zak KitKats weg zou halen.
